Kalespor´da başlayan bir futbol efsanesinin hikayesini paylaşacağız.
Kiminin kol kıran Hanna, kiminin Kemik Kıran Hanna lakabını taktığı, Hanna Çilli ile futbolda dünü, bugünü ve yaşadıklarını konuştuk.
Hanna Çilli Kalespor´da 13 yaşlarında futbol ile tanışmış. Gençlik kulübünde devam etmiş ve 1969 yılında giydiği Mardinspor formasının 1975 yılına kadar, kendi deyimi ile ekmek, domates, peynir parası karşılığında hakkını vermeye çalışmış. Hanna Çilli geçmiş dönemde futbolun, sporun ahlaki değerler üzerinde güçlendiğini söylüyor. Sahaya çıkınca şeref meselesi, namus meselesiydi maçı kazanma hırsı. Ama centilmenlik, efendilik bir o kadar yerleşikti takımların arasında.
Hanna Çilli komple bir sporcuydu. Atletizm 100 metrede Türkiye 2.ciliği ve 3.cülüğü madalyalarını almış. Zamanında en güzel vücutlu futbolcu olarak bilinirdi. Sohbetimiz sırasında cüzdanından çıkardığı önden ve arkadan çekilmiş üçgen şekilli vücut fotoğraflarını gösteriyor.
Hanna Çilli ile yaptığımız telefon görüşmesi sonrasında, zaman geçirdiği kuyumcu dükkanında buluşuyoruz. Önceki gün diyalize girdiğini söyledi. Oğlu Oktay Çilli ile tezgahın arkasında dururken fotoğraflarını çektim. Sonra Oktay´dan Hanna Çilli ile sohbet ederken fotoğrafımızı çekmesi için makinemi veriyorum. Birkaç kez deklanşöre bastıktan sonra havalimanına yolcu almaya gidiyor. Kuyumcu dükkanında koyu bir sohbet başlıyor.
Kuyumcu dükkanında, telkâri gümüş ve ziynet eşyasından çok fotoğraf ve yazılar duvarda. Kalıp baskı yapan annesi Nasra Çilli´nin fotoğrafı, yanında takım arkadaşlarıyla çekilmiş fotoğraflar. Telkari gümüş işleme masasının hemen üst kısmında ise Che Guevara´nın fotoğrafı asılı duruyor. Hanna Çilli anlattıkça dönüp fotoğraflara bakıyor.
Futbol sevdası Nasıl Başladı?
Hanna Çillinin gözleri doluyor. Seviniyor mu, üzülüyor mu belirsiz.
-Nereden başlasam. Çocukluğumuzun, gençliğimizin tek meşgalesi spordu, futboldu.12-13 yaşlarında Mardin´in en güçlü takımında futbola başladım. Kalespor bölgenin en iyi takımıydı.12-13 yıl Mardin´deki şampiyonluğu kimseye kaptırmadık. En iyi sporcular, en saygın yöneticiler Kalespordaydı.
Kalesporda Kimler vardı?
Kalesporda Mardin´in en iyi futbolcuları oynuyordu. Zeki Yıldız, Ben, Beton Suphi, Kaleci Cemal, Muho ve isimlerini sayamadığım takım arkadaşlarım. Daha sonra Mardinspor´da devam ettik. Halil Tülay, Necip Tülay, Sıdık Ensari, Mehmet Zine gibi sporcularla iyi sonuçlar aldık.
Okul Çağında mı Başladı Futbol?
Mardin´de o zaman iki okul vardı. Mardin Lisesi ve Sanat Okulu. Biz sanat okulundaydık. Sanat okulunun 150 dolayında öğrencisi vardı. Mardin Lisesinin de 1500 dolayında öğrenci eğitim görüyordu. İki okul her alanda rekabet halindeydik. Atletizmde ve futbolda da rekabet vardı. Sanat okulu öğrencileri olarak sporda daha başarılıydık.
Takım yöneticileri kimlerdi?
Takım yöneticiliğini en iyi yapanlardan biri petrolcü Ahmet Sancar´dı. Aziz Yılmaz, Şu andaki Ankara MAREV Başkanı, Ulaştırma Eski Bakanı İbrahim Aysoy, Zeki Yıldız gibi değerli ve saygın yöneticilerimiz vardı. Memleketin ileri gelenleri, sözleri kabul gören..
Mardinspor´a transfer mi oldun?
Mardinspor 1996 yılında kuruldu. Kalespor´da top koşturanlar Mardinspor´a geçtik. Bizim zamanımızda öyle transfer bedeli falan yoktu. Bazen malzemelerimizi kendimiz alırdık. Sahaya çıkınca kazanmak şeref meselesi olurdu bizim için.
Sahada en sevdiğin yer neresiydi? Nerede oynardın?
Ben joker gibiydim. Sahanın her yerinde oynardım. Genelde golcüydüm. Duran topları ben kullanırdım. Kaleyi bulan şutu kaleci zor çıkarırdı. Hava hakimiyeti ve sürat çok iyiydi.
Gol krallığı falan var mı?
Kalesporda oynarken gol kralı oldum. Bana hediye olarak ne verdiler biliyor musun? Bir porsiyon kebap yedirdiler, sonra sinemaya ardından da hamama götürdüler. Ödülümüz buydu.
Kemik Kıran ya da Kol kıran Lakabı nerden geldi?
Dünyanın en güzel vücutlu futbolcusuydum diyebilirim. Bacaklarım, kollarım çok güçlüydü. 50 metreden gol attığım maçlar oldu. Duran topları hep ben kullanırdım. Frikiklerden, hatta kornerden çok gol attım. Cepheden duran topları kullandığım zaman kaleciler tutamazdı. Barajdaki futbolcular kaçışırdı. Topu tutmak isteyen kaleci ya topla birlikte filelere gider, ya da bir tarafı kırılırdı. Yanılmıyorsam İskenderunspor ile yaptığımız bir karşılaşmada kullandığım topu çıkarmak isteyen kalecini kolu kırılmıştı. Penaltı kullanmak bana yasaktı. Durum böyle olunca Kemik Kıran veya Kol kıran Hanna lakabı verdiler..
Mardinsporda transfer ücreti alıyor muydunuz?
Yabancı futbolculara belli bir ücret ödeniyordu. Biz yerliler ise domates, ekmek, peynir parasına oynuyorduk. Yani karın tokluğuna. Ben hiç ücret almadım. Deplasmanlara gittiğimiz de en ucuz otellerde konaklardık ve ucuz lokantalarda pazarlık yaparak yemek yerdik.
Futbolun Dününü bugün ile karşılaştırınca neler diyeceksiniz?
Başta da söylediğim gibi, sahaya çıktığımız zaman, maçı kazanmayı bir şeref meselesi olarak, namus meselesi olarak görürdük. Ruhumuzu, yüreğimizi de bedenimize katarak sahaya çıkardık. Amatör ruh dedikleri şey bu işte. Tribünlerden gelecek tezahürat ve alkış en büyük gıdamız ve ücretimizdi.
Unutamadığın anın var mı?
O kadar çok anım var ki hangisini anlatsam.
Bu arada Kemik Kıran, Kol Kıran Hanna´ın yüzünde bir hüzün beliriyor. Heyecanla, el kol hareketleriyle sorularımızı cevaplandıran, gözlerinin içi gülen Hanna Çilli buruluyor, gözleri doluyor, kelimeler boğazında düğümleniyor. Belli ki çok acı bir hatırası, bir anısı var.
Birkaç dakikalık sessizlikten sonra Hanna Çilli unutamadığı anısını şöyle anlatıyor.
Erzurumspor ile kendi sahamızda karşılaşmamız vardı. Ve o arada 4 yaşlarında oğlum kuyuya düşüp vefat etmişti. Ben takım kadrosundaydım. Sahaya çıktık. Kendimde değildim. Hayalet gibi sahada dolaşıyorum. Bir anda şeref tribünleri önünde topla buluştum ve var gücümle 50 metreden şut çektim. Şeref tribünlerinde oturan efsane Vali Celal Kayacan´ın ayağa kalkıp ? Gollll? diye bağırması ile kendime geldim. Acılarım hafifledi. Maçı kazandık. Kendimi arkadaşlarımın omuzunda buldum. Acı ile sevincin dorukta yaşandığı bir an işte..
Spor camiasını nasıl görüyorsunuz?
Spor camiası güzel bir camia. Hele siyasetin dışında kalabilen camia ve spor dalı çok farklı ve güzeldir.
Siyaset Karışınca ne oluyor?
Siyaset karıştı mı takımlar düşüyor. Mardinspor, Diyarbakır, Malatya ve bölgedeki takımların dibe vurması, takımlara siyasetin karışmasının sonucudur. Takımları siyaset düşürdü.
Siyaset takımlara sahiplenince taraftar, halk uzaklaşıyor, takım siyasete teslim oluyor. Siyasetin amacı belli, amacına ulaştı mı takımlar ortada kalıyor.
Hanna Çilli´nin unutamadığı bir başka anısı da, hava topuna çıkan iki takım arkadaşından birinin sahaya yığılmasıdır. Sahaya yığılan arkadaşlarını hastaneye ilkel imkan ve yöntemlerle yetiştirmelerine rağmen, Diyarbakır´a sevk edilen arkadaşları yolda yaşamını yitirmiş. O dönemde ne sağlık ekibi ne çim saha ne de ambulans vardı.
Hanna Çilli´nin deyimi ile saha tozlu, saha çamurlu, saha ağırdı.
Ve Hanna Çilli 1975 yılına kadar Mardinspor´da top koşturur. Sonra takım çalıştırıcılığı ve ardından yönetimde yer alır. Mardinspor kümeye düşünceye kadar. Takım kümeye düşünce Hanna Çilli´de kuyumcu dükkanına geri döner.
Ama 40-50 yıllık yerli ve yabancı futbolcu arkadaşları tarihi şehre gelince Hanna Çilli ile buluşup dertleşir.
Geçmişte sahada çektiği şutlarla, Kol Kıran, Kemik Kıran Hanna Çilli, 40 yıl sonra ziyaretine gelen dostlarına, canca, kardeşçe, dostça sarılıp anıları tazeler ve yeniden hayat bulur.
Hanna Çilli ?nin uzun futbol hayatının hikayesini özetlemeye çalıştık.
Bir Başka söyleşide buluşmak dileğiyle..
Editor : HaberPanelim.com
