Gaziantep Bakırcılar Çarşısı!
Affet be usta !
İsmini unuttum!
Bakır ibriği çekiç darbeleriyle işlerken ritim tutmuştun.
Kendinden geçmiş bir duygu ile.
İçeri usulce girdim, dakikalarca seyretmiştim seni.
Hayranlıkla hem sanatına, hem fotoğraf çekmek için alacağım iznin hesabını yaparak
Ve sen birden döndün,
O yüzündeki babacan tebessüm hala gözlerimin önünde,
Sevdim seni çek demiştin.
Sessiz bir davranış iletişimiydi bu.
Hayranlığımı fark etmiş, izinsiz çekmemiştim
Ve senin hoşuna gitmişti.
Birkaç kare çektim!
Sonra sohbet etmiştik.
İzin alamadan işyerine dalan ve fotoğraf çekenlere tepkiliyim demiştin.
Hak vermiştim.
Özelindi işyerin!
Yakın zamanda tekrar geldim, göremedim .
Sordum yok dediler!
Affet be usta ismini unuttum.
Ama çektiğim fotoğrafı saklıyorum.
Ve paylaşacağım.
Geleceğe, gelecek nesiller miras kalacak.
Hem de çok değerli bir miras!
Adam gibi adam,
Usta gibi usta işte…
Galiba anlatamadım
Affet be usta!..