Bu istatistiklerin ardında, çeşitli nedenlerden ötürü hayatlarının değerini sorgulayan insanların hikayeleri vardır.
Bu bireylerin her biri toplumun bir parçasıdır. Bazıları toplumla daha fazla bağlantılıdır ve aile, arkadaş, iş veya okul ortamında sosyal bir ağa sahiptir. Diğerlerinin ise insanlarla daha az bağı olabilir ve bazıları toplumdan oldukça izole olabilir. Koşulları ne olursa olsun, savunmasız durumda olan kişiyi desteklemede söz konusu topluluklar çok önemli bir rol oynar.
Bu düşünce, bu yılki temaya da yansımıştır: "Bir dakikanızı ayırın, bir hayatı değiştirin."
Toplumun üyesi olarak, bir şekilde mücadele etmeye çalışan insanlara dikkat etmek, bunu onlarla değerlendirmek ve desteğe ihtiyacı olan bu insanları kendi anlatım tarzı ve hızına göre hikayelerini anlatmaları için cesaretlendirmemiz gerekmektedir. Nazik bir söz söylemek ve yargılamadan dinlemek fark yaratabilir.
İntihar girişiminde bulunmuş kişiler hikayelerini anlatarak diğer insanların hangi söz ve davranışlarının önemli olduğu hakkında bize çok şey öğretir. Genellikle bu kişiler hayatlarına son vermekten başka alternatif göremedikleri noktaya gelmelerini ve onları bu sonuca götüren günler, saatler ve dakikaları dokunaklı bir şekilde anlatırlar. Genellikle ölmek istemedikleri, bunun yerine birinin kendilerine müdahalede bulunup onları durdurmasını istediklerini anladıklarını belirtirler. Çoğu, umutsuzluklarını hisseden ve onlara iyi olup olmadığını soran birilerini aradıklarını söyler.
Bazen eğer birisi onlara iyi olup olmadığını sorarsa ona her şeyi anlatacağı ve onun kendisine müdahale etmesine izin vereceği konusunda kendi kendine bir anlaşma yaptığını söyler. Ne yazık ki, bu süreçte kimsenin bunu sormadığını ifade ederler.
Girişim vakalarının çoğu kendi hayatına son vermeye çalıştıkları noktayı ve oraya nasıl geldiklerini anlatır. Birçoğu artık intiharı önleme savunucusu olarak çalışmaktadır. Neredeyse evrensel olarak, "eğer biri bir dakikasını ona ayırsaydı içine girdikleri yörüngenin kırılacağını" söylemektedir.