Mardin’de 1941 yılında doğan Şeyhmus Yağcı, 1954 yılında ilk okul 5. sınıf öğrencisi iken, aileye ait Şahım pasajında açtıkları Atlas Sineması için öğretmeni Münir Yardımcı’nın açılış konuşmasını yaptığını söyledi. Mardin’deki sinemaların dünden bugüne geçirdiği aşamaları anlatan Yağcı, Mardin’in geçmişe göre kültürel ve sosyal yaşam değerlerini kaybettiğini gözlemlediğini söyledi.
Mardin’de açılan sinemaları ve sahiplerini “Şahım Pasajında Atlas Sineması Beşir Yağcı, Halkevi(İzala Otelin arkasında) Şehir Sineması Şükrü Gökçe, Cumhuriyet Meydanında Lale Sineması,Maruf Artukoğlu, Hamit Yücesoy ve Zeki Yücesoy ortaklığında, İstiklal Sineması ise Tevfik Cicim, Cemil Yağcı, Nezir Yağcı, Sıtkı ve Orhan Sadioğlu, Zeki Birikmen ve Sevki Yücel 7 olmak üzere ortaklı müşterilerine hizmet veriyordu” dedi..
Matineler serisi 25 ile 75 kuruş arasında değişiyordu
Mardin’de 4 sinemanın açık olduğu yıllarda, para kazanmadan ziyade herkesin faydalanabileceği eğlenebileceği matinelerin olduğunu aktaran Şeyhmus “ Yağcı, Cuma ve Salı Günleri Kadınlara, Çarşamba, Cumartesi öğrencilere, Pazar günleri ise halka açıktı sinemalar. Askerler için de özel izin alınır film oynatılırdı. Ücretler herkesin bütçesine uygundu. Ön koltuklar 25, orta koltuklar 50, arka koltuklar 75 kuruş, localar da 100 kuruştu. Herkes kendi bütçesine göre bilet alırdı.”şeklinde konuştu.
Sinema günleri caddeler rengarenkti
Kadın ve aile matinelerinin olduğu günlerde, kadınlar ve aileler en güzel elbiselerini giyer, ellerinde çerez poşetleriyle caddeyi adeta süslediğine dikkat çeken Şeyhmus Yağcı “ Mardinliler düğüne gider gibi, süslenir sinemaya gelirdi. Her sinemanın bir de yazlığı vardı. Yıldızların altında film izlemenin verdiği huzur başka olurdu. Sinemaya gitmeyen aileler ise Cumhuriyet alanında yada Vali Parkında gecenin geç saatlerine kadar oturur sohbetlere dalardı.”
Sahibi olduğum sinema yandı ,üniversite eğitimi için Ankara yolu göründü
Sahibi ve sorumlu Müdürlüğünü üstlendiği İstiklal Sinemasının 1964 yılında, içinde 400 dolayında seyirci varken yandığını söyleyen Şeyhmus Yağcı,” Sinemanın altından Sıtma Savaş Dispanseri, üstünde otel vardı. Ve orta kısımda 400 dolayın kişi film izlerken yangın çıktı. Ortalık ana-baba gününe döndü. Çok şükür ki can kaybı olmadı. Ama sinema harabeye dönüştü. O zaman da eğitimimi tamamlamak için Ankara’ya gittim. Mardin’de unutamadığımız, doğup büyüdüğümüz evler, çocukluğumuzun geçtiği tarihi sokaklardaki hatırlarımız kaldı. Fırsat buldu eşim ve çocuklarımla geliyorum. Her geldiğimde şehre ait bir kayıp ve deforme olmuş bir yaşam gözlemliyorum” şeklinde sözlerini sürdürdü.