Roland Barthes, /Eleştiri ve Hakikat / Kitabında,
"Doğal olarak, yazar olmayı istemek özel bir statü kazanma arzusunun değil, özel bir biçimde var olma isteğinin ifadesidir." Demiştir.
Benim de şiir yanım, araç´sallamaktan çok, dilin ve duygunun anaç güzelliği ve derinliğiyle alakadardır... Şiir, şairin keyfine göre değil dilin derinliğiyle akıp gitmeli. Şiirler zaman, insan, toplum ve doğa için sanatsal birer yapıt oluşturdukları için, okuyanın, eleştirenin kafasında soru işaretleri bırakmalı. Şiiri anlamak, şairi tanımlamak yani şiirin ve şairin ruhsal yapısını çözmek hünerli bir meziyettir.
?Beni Zühre gözlerinden kovduğun gece, Tahir´in en fiyakalı şafağına defnettim seni? Kendime yenik düşüşümün ilk sabahındaPürmelâl günlerim şimdiden soğudu,Saçlarına kırağı yağdı mevsimlerinGözkapaklarımın altı Araf karasıOy sevgilim, sensizlikmiş nasibimİki nefes arasına sıkışan çaresizliğin elindeTutsak kaldı düşlerim Fukara sersemliğimin son demi buFiiline yenik düşen son şiir ölüsüyümAklımın şûrasında dil sus pusSisli hayaller kumsalında destursuz basıyor afakanlarAnladım ki dalına geri dönmüyorRüzgâra yenik düşen kuru yapraklar Zaferan iç dökümler istasyonundaBir yaprak ölüsüyüm ben deŞu ve ya bu saatten sonraİnansa tövbeler tövbekârınaBen inanmam, inanmam sana İhanetin gölgesi değişmezGiden için bitişler pişmanlıkla başlarKalan için her gülen yüz sonbahardırPuslu gözlerimin içine tüneyenSisli düşlerin mimarları şiarMıh gibi yastığa çakılan uykumaHer akşam, kök söktürüyorlar Ah ihtiyar hecemin körpe bahtiyarı!İçimde ölmeyi bekleyen çığlıklar kalmadıYakasına yapışacağım umutlar yok artıkSolfej ıslıkların hışmına uğradıkça dilŞir û şekerden tatlı geliyor zencefilİhanetini yücelten küfürler dudağımdaÖfkemi parça parça heceler bunu bilAnlayacağın her gece ben ve benKahpeliğine revan oluyoruz bilfiil. Doldu vakti günceminGözlerinden öptüğüm sığırcık sürüleriRuhumu uçurmaya geldilerHepsinin kanatlarında?İhanetin mazereti yok!?Notları yazılıAnekdotlar metot mahallinde keşRakımsız öfkemin telaşına düşünce,Tutmaaa!Azaldıkça yarım bıraktığın çayına karışıyorumÜç-beş Her gün/ahımı koynuna doladığım yarBir tövbe kaç günahı bir araya getirir?