Kadınım ben kadın, insanlığın anası
Cinsiyet utanır oldu atıp tutulan öznelerden
Buz kesmiş bir fiilin yitik tümcesindeyim bugün
Bıktım artık eksik eteğimde kurulan eylemlerden
Tepemde illegal feveranlar koparken
Kör bıçağı sapladılar en semiz doğurganlığıma
Darp edilmiş hüviyetimi mor renge boyadılar
Hülasa her çirkinliğin isyanıyla cebelleşirken
İnsanlığı sadece bir gün için uyandırdılar.
Kadınım ben kadın, insanlığın anası
Tükürüklü yüzümde beliren her çizgi yol harita´mdır
İnsan pazarında satılıyor hala sürüyle küçük gelin
Oysa daha hiçbir küfürlü egoyu öpmemiştiler
Önce zorlandılar, sonra horlandılar
Süt dişleri yastıklarının altında ciklet kokarken daha
Körpe memelerinden hayallerini sağdılar
Heyhat utanmadılar!
Ve her tiz yalvarışta söğüt dalıyla kamçılanırken
İnsanlığı sadece bir gün için uyandırdılar.
Kadınım ben kadın, senin öbür yarın
Feminizmle işim olmaz! İşim, gönül tenhasında olur
Ben ki sevgiye düşkün, ilgiye açım
Yaşımdan büyük çığlıklar attırma gözünü seveyim
Mazbut adanmışlığı iğfal ettiğin yetmedi mi?
Göğsünde taşımasını bilirsen avradını
Avradın sırtındaki kamburla taşır atını, silahını
Müstakil haysiyetime kiralık tırnaklar üşüşür
Çıkmaz sokaklarda çehremi alacalı boyadılar
Loş ürpertilerin kırsalında veryansın ettikçe
İnsanlığı sadece bir gün için uyandırdılar.