42 yaşındayım.Yaşım kadar dersimi de aldım bu hayattan. İlk dersim,bağlanmaydı.Sonsuz ve koşulsuz bir sevgiyle bağlanma.Annemden aldım. 2.dersim,haysiyetli olmaktı. Ne yaşarsa yaşasın onurundan ödün vermeyen,yardım istemenin normal ama asla dilenmemek olduğunu öğrendim babamdan. 3.dersim,paylaşmaktı. Bir eriğin bile bir tenefüs bekletilip ablanla paylaşılmasından,yumurtanın beyazını yer sadece, ben zaten sarısını severim ya da ne zamandır istiyordun al benim harçlığımı da denmesinden,yeni aldım ama sana daha çok yakışır yalanından kardeşlerimle öğrendim. 4.dersim,doğru eş değil doğru baba.. Üç tane evladımın babasıyla eşlik olgusu bitince yolları ayırdığımda “iyi ki senden 3 evladım var”diyebildiğimde öğrendim. 5.dersim,idrak.. Anne olunca her şeyin bi kenara atılabileceğini,her gün farklı sorunlar gelse de yatakta her birini uyurken görmenin,onlar için koşturmanın yaşamak denen yerde haklı mücadele olduğunu anladığımda öğrendim. 6.dersim..Son dersim.. Yaşamak dediğin şeyin,dua ile beddua almak arasında kalan ince bir çizgide olduğunu öğrendim. Ben Tuba.Yaşım 42.. Üç tane farklı renkte,üç farklı yaşama sahip evladın tam kalbindeyim. Dünyam bu kadar. İçinde bir de bir elin parmağını geçmeyen güzel dostlar var. Onlar da bende kalsın,kıymetli…