Evet geldik bu günün temasına. Neyin var? Neyim mi var? Saysam dinler misiniz? Sıkıcı onca şeyi sayıp var olanı unutmayı mı tercih edersiniz yoksa? Hayır elbette ki. İşte sorunun cevabı.. Her sabah uyandığım sıcak bir yatağım, evde koşturmaca ile başlayan tempolu sabahlarım, sağlıklı üç evladim,beni seven ve sevdiğim bir eşim, beş kişiden oluşan bir ailem var.. Tınısını sevdiğim, kardeş kavgalı, gürültülü bir yuvam, hâlen hayatta annem ve babam var. Pırlantayla eş değer dört kardaş-ım ,onlardan olan altı can parçam var.. Herkese yetişmeye çalıştığım için kabarık gelen telefon faturam, halimi hatırımı soran susmayan bir telefonum var..E demek ki konusmaktan zevk aldığım insanlar var. Hayatıma sadece renk katmak için girmiş ve uğurlamış olduğum insanlar yani hayat tecrübelerim var. Bir de ahretlik dediğim, üzerime toprağı serpecek canımın cananı iki dostum var... Arkasından ağladığım ölmüşlerim ve müdahale edemeyeceğim olmuşlarım var.. Ağzımın içi doluyken susmak için çabaladığım hikayelerim ve bunların kötü karakterleri var. En önemlisi de onlardan aldığım onca ders var.. Kendi çabalarımla düzeltmeye çalıştığım iyi veya kötü bir yaşantım ve bana en büyük yardımı yapan vicdanım var.. Saymak istediğim çok şey fakat sıkmak istemediğim çok insan var.. Velhasıl şükür edecek çok sebebim ve bana bunları hatırlatan minnet duyduğum bi Yaradan var... Şimdi bunca moral bozukluğu arasında size soruyorum...Neyiniz var??? Bir düşünmeli... Şükre arz etmeli.. Evrene teşekkür etmeli ve dahası yarına daha iyi biri olabilmek ve daha iyi şeyler duyabilmek adına dua etmeli...