?Bazı zamanlar vardır ki size cok saçma görünür, yapılanlar.
Mesela birine iyilik yapmak için bazen kötülük yapmak gerekir.
Nasıl mı?
Örnekle; çocuklarımızın ağır sendrom krizlerini yok etmesi için ağlamasına, bağırmasına izin vermek hatta öfke kontrolünü sağlamayı öğrenmesi adına tutturduğu anlamsız isteği yerine getirmemek gibi.
Aslında dışardan görünen ilgisiz ebeveyn imajınızın altında, kaynağa ulaşmaya uzanan bir iyilik hareketi vardır.
Bir komşunuz sizinle vakit geçirmek için ailesinden, işinden, kendinden vakit çalıyorsa onunla daha az görüşmek gibi.
Bir arkadaşınızın sizinle dışarda görüşmek talebi gereksiz harcamalar yapmasına sebep oluyorsa artık daha yoğun birine dönüşmeniz gibi.
Birine karşı yapılan tavrın ilk algısı beyine kötüymüş gibi sinyaller göndersede biraz empatik ve yahut sempatik düşünceyle değerlendirilmesi, ilk olgu dışında farklı açıları da gösterir. Bunu hesaba katarak daha geniş pencerelerden bakmak hayata karşı duruşu da tetikler ve siz farkında olmadan düşüncelerinizi geliştirmiş, olgunlaştırmış da olursunuz.
Konuya değinmeden geçemeyeceğim, vakti zamanında canınızı acıtmış insanları düşünün!Aslında farkında olmadan ne cok iyilik yapmışlar öyle değil mi?
İyilerle, iyiliklerle kalın.Ben de arkadaşlarıyla dışarda olan kızımı ?eve eğer hemen gelmezsen?diye başlayan tehditler edip ona farkında olmadığı bir iyilik hareketi yapayım.Haydeen gittim..?