?Medeniyetlerin ağız sütü Nevruz ateşinde piştiği günden beri, Babil´in asma bahçelerinde söz ağızdan, aşk gönülden bir kere çıkar!?
I-
Uzağı yakın edelim haydi Misal, Kelebeklerin sırtındaki gelincik tozları benim Hoyrat türküler dilimizi çarmıha gerse de Evindeki amonyak kokulu gözyaşı benim Hatta, çulsuz iniltiler arasında ki Nebi Nuh´tan kalma çare/siz tufan da benim Sana baktıkça saçlarım başakların tırpanına vurulur Sen bana b/aktıkça tenimde güller uyur Kent gezgini şairiyim Tezada düşmem! İklimler sıtmaya her tutulduğunda Sol yanımdaki yakut peri ?Mezopotamya´? Kehribar yüzlü kızı ?Mardin´dir? derim Çünkü sen, aşksın...
II-
Gümüş bir gergefte seni işlemek vardı şimdi, Diyorsun ki; ? zaman dar? Özümdeki sözü ıslatan mürekkepte Kendirini düğümleyen Medeniyetler var Bir ala şafak vaktinde kaynadı güneş Ruhunun şefaatine hazırlandı kazanlar, Bakire Azizelerin telaşına düştüm şimdi Tamam anlıyorum için har, Şafak sökende, çek sürmeleri gözüne azize´m Sarılalım artık zaman dar Ben dılovan, sen, aşksın...
III-
Kızıl bir gülümseme sürdüm dudaklarına Sana b/öldüğüm her yolun esaretindeyim Yemişini sağır sultana ikram ediyorum amma Sanma ki senden uzakta düğün dernekteyim Ben ki, zorunda zorbalığı, harında hovardalığı Aşkınla dobralığı Sultanlık bildim Ben âşık, sen, aşksın...
IV-
Dibi yanık özlemler kırsalında Bir bozkır türküsü mırıldanıyorum Sırf sana çalsın cümbüşler, sana Her nakaratta amansızca zevke geliyorum Akordu bozuk kanunlar bilsin ki; Her kitabın dinletisi sen! Endamına çöreklenen benim! Lisanın nizamı sen ! Zülfüne dol/aşık seyisin benim! Göz çukurundaki bu iklim, bu taş, bu tarih Bu gök kubbenin sahibine ant olsun ki; Sen, aşksın...