"Hiçbir romanda yazmaz, çekip gideni kapıya kadar uğurlamak" caydım işte sana verdiğim tüm sözlerden sadakatin öksesine oturan yalan gözlerinden, caydım işte öpmeye kıyamadığım yüzünde okunaklı tek bir cümle bırakmadın geriye yaprağı dalından kopardın sen aklımın kırsalından da kovuldun Şubat direngesi bitmeden isli yanıma sürgün oldum kandım işte gelmişine geçmişine sevdanın ruhumun deryasını kurutan o yalan gülüşüne kandım işte gölgesinde uyuyakaldığın kirpiğimde tek bir damla yaş bırakmadın geriye tastamam olamadık ki hiç bir yanın kör, bir yanın ayandı bize yalana tapan  kör gözünle haydi şimdi bakın keyfinize yaktım bile can limanına yanaşan tüm gemileri burnumun direğini sızlatan kokunla helalleştik böylece kırık aynalardaki suretim buz kesildiğinde umuda dair tek bir kırıntı kalmadı geriye Sen bize inanmadın hiç lütfedip pişmanım deme şimdi etme bulma dünyasına hoşgeldin  hasretin en koyusunu sar şimdi Şubat direngesinin isli alnından öp şimdi...