Bedenen ve ruhen yaşanmayan, yürekte hissedilmeyen hiç bir yazı, yazanın/yazana ait değildir.
örneğin;
Anne olmamış, anneliği tatmamış bir insan, anne olma duygusunu nasıl anlatabilir?! anlatamaz.. anlatabilmesi için anne olması, anneliği yaşaması gerekir.. engelli olmakta aynı şey ALLAH kimsenin başına vermesin ama engelli olmanın, engelli çocuğa sahip olmanın ve engelli çocuğun annesi babası olmanın ne demek olduğunu asla bilemezler..
Empati yapan yürekten anlamaya çalışanlar yok mu elbette var onlar istisna tabi Kendi engelli olmasa da engelliler gibi düşünüp kendini onların yerine koyan ve onların yaşadığı zorlukları hissedebilen insanlarımızda var.
Gönül bu kişilerin sayılarının çok daha fazla olmasını istiyor. Zira engellilik sadece engelli bireylerin değil tüm insanlığı ilgilendiren bir olgudur. İnsanlığın ortak sorunu olan bir durumu herkesin oturup konuşması yazıp çizmesi gerekiyor. Ancak bu şekilde bir orta yol bulunabilir.
Engelliği nasıl tanırız engellileri hayatın her alanına nasıl koyarız öyle şeyler yapılmalı ki engelli engelsiz hep iç içe olmalı. Örneğin okullarda her etkinlikte engel durumuna uygun olarak engelli engelsiz çocuklar aynı platformda olmalı mesela bütün okullarda yapılan yıl sonu gösterileri veya 23 nisan da yapılan etkinlikler vs. .vardır. Buralarda engelli ve engelsiz çocuklar bir arada gösteriler sunarsa iç içe dışlanmadan engelli çocuklar ayrı bir grupta toplanmadan uygulanırsa çocukların kaynaşması engelli bir bireyle yakınlaşması ve o çocuğun hayatını nasıl zorluklarla sürdürmeye çalıştığını anlaması açısından önemli rol oynayacağı kanısındayım.
Çocukluktan başlayan kaynaşma ve anlaşmalar asla ölmez Bu örnekler çoğaltılabilir her konum ve koşulda engelli engelsiz bir arada olmalı.
Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...
