Büyük bir kayanın üstünde durdum. Hiç bu açıdan bakmamıştım Mardin´in güney yüzüne. Aşağıda mağaralar. Hafiften esiyordu rüzgâr. Gökte hafiften toparlanan kara bulutlar. Hâlâ maviliğini koruyordu gökyüzü.
Tam eşikte durdum. Aşağıya baktım, hafiften başım döndü. Sonra gökyüzüne baktım, yine aşağı baktım. İçimde atlayacağım korkusu oluştu. Kuş gibi uçabilir miyim düşüncesi kapladı içimi. Aslında yerçekiminin inanılmaz gücüyle yere çakılacağımı biliyordum. İçimi bir korku kapladı. Kendim ile olan bu çekilmez savaşımda hangi tarafım kazanacaktı.
Korkuyordum! Elimdeki kupa bardağını yere bıraktım yavaş hareketlerle. Sonra gözlerimi kapattım. Kollarımı açtım, rüzgârın hafif esintisini saçlarımda hissediyordum. Vücudum hafiften titriyordu. Evet, korkuyordum!
Derin bir nefes aldım, nefesimi verirken yavaşça göz kapaklarımı araladım. Hâlâ yerimde duruyordum. Gökyüzüne baktım, kuşların acı çığlıkları kulağımda büyük bir depreme yol açtı. Evet, göğün maviliği karabulutlarla kaplanmıştı. Hava birden soğumuştu. Sürülüyordu bütün kanatlılar. Canım yandı. Gözlerimde tarif edemediğim bir buğulanma. Boynumdaki ağrıya rağmen hüzünlü bir şekilde başımı aşağıya doğru eğdim. Kayalıkların en dibinde bazı insanlar vardı. Kim oldukları görülmüyordu. Bir şeylerle meşgul oldukları her hallerinden belli oluyordu. Birisi elini bir şeylere atıp çekiştiriyordu. Bir diğeri talimat verir gibi elini şuraya buraya savuruyordu. Aralarında bir tartışma varmış gibi vücutları hareket ediyordu. Ama anlamıyordum.
Ne oluyordu orada? Bekledim, kupa bardağını elime alıp bir yudum aldım. Aşağıda hâlâ hızlı bir şekilde hareket ediyordular. Bir şeyi kurtarıyorlardı sanki. Merakım her geçen saniye daha da artıyordu. Öğrenmem için aşağı inmem gerekiyordu. İnmekte istemiyordum. Kararsızlık duygusu içinde gidip gelirken, Bir ses ağırlığını koyuyordu etraftaki havaya. Tonu ağır bir ses?
Evet, orada ne olduğunu öğrenmiştim. İki gündür kayalıklara sıkışan bir katırı kurtarıyorlardı. Katırı kurtarmışlardı. Gereken önlemler alınmıştı. Bu habere sevinmiştim, merakımı giderdiği için değildi sevinmem. İçimde, iki gün orda acı çekmiş katırın haykırışları kalmıştı. Aklımda kurtarılmış katır ve elimde kupa bardağı.
Göğün maviliği yine çoğalıyordu. Kuşlar sürgünden dönmüş mutluluk naraları atıyordu. Mardin´in güney yüzüne hayranlıkla baktım? Gamzeleri olduğunu yeni fark ettim. Gamzelerini gördüm, Mezopotamya ovasına gülümsüyordu. Evet gülümsüyordu.
