Oyun hamuru kıvamında yaşamlar, biraz esnek biraz yoğun.
Yaşam içinde çamurum şimdi, bedenimle yoğrulmuşum
Şekil tutmaz ellerim var biraz cıvık, biraz yoğun kıvamdayım.
Artık ellerindeyim, usta sensin..
Bana şekil ver ellerinle, yoğur istediğin biçimde, Biraz su, biraz toprak dök üzerime şimdi, 7
Yap bu enkazdan bir heykel şimdi.
Usta sen, çırak benim..
Ne makina, ne tornavida değmesin, alt yapıma
Söyle kaç arşın kum elemeli ellerine ben için,
Yüreğim için, yanlışlarım için, boşa gecen yıllarım için.
Çürüdüyse al at bedenimden toprağımı, usta...
Bak yazmaya başladım, yüreğim şekil alıyor sanki,
Kıvamımdan korkma sakın, bu bir iç höykürmedir,
Sen şekil verdikçe bana, kimbilir şekilde tutarım belki,
Devamı gelir, daha da güzel gelir yazmalarım usta...
Şimdi senin kadar gerçek, senin kadar heyecanlıyım bende,
Heykeltıraşımsın, her el oyuğunda bir zarafet saklı Anlam kat bedenime, sahipli sahipsizim ben.
Aman sıkı tut beni, düşmeme izin verme usta...
Göz bebeğinden sakın beni, bilirsin çamur birkez şekil tutar,
Ben çamurum ellerinde, ben sevdayım ellerinde,
Ben suyum toprağım ellerinde, ben özlemim güç ver ellerinle Ayakta tut beni usta...
Çamur deyip geçmesinler, varsın insanlar kusur arasın,
çamurumda Heykeltıraş sensin, sen bilirsin boyasız katkısız saf olduğumu.
Su ve toprağım ben, insanlar bilmezlermi,
unuturlarmı Son nefesimiz topraktır, son yatağımız topraktır, usta...
TOPRAKTIR USTA.
ÖZLEM ÇELİK.
