Siyasi kişiliği yanında, edebi ve düşünsel duruşu, zor olan doğruyu söylemeyi tercih eden, gördüğü acımasızca işkencelere göğüs geren ve güzel yüreği olan Gazeteci-Yazar Siyasetçi Orhan Miroğlu'na çıkan “Posta Kutusu 213-Diyarbakır” kitabi ile ilgili aklımıza takılanları sorduk. Yerinde cevaplar adlık. Hep birlikte okuyalım..
-Orhan Miroğlu’na ilham veren olgu, oluşum nedir
-Sevgili dost, her yazar kendini, tanıklığını anlatır, paylaşır. Ben yıllardır kamusal bir hayatın merkezindeki Orhan Miroğlu’nu anlatıyorum aslında. Edebiyat ’ta kurgu - gerçek tartışmaları çok bayatladı, hiç bir yazar gerçeğin dışına çıkarak, salt kurgu iddiasıyla bir şey yaratamamıştır bugüne kadar. Kurgu olduğu iddia edilen en güçlü eserlerde bile gerçeğin bize göz kırptığını görür ve anlarız.
Benim kitaplarım, ilham kaynağım hayatın ta kendisidir. Tek satırları bile gerçek dışı değildir. Ha bu gerçeklikten kimin payına ne düşer ne düşmez, gerçeği duymak herkesin hoşuna gidecek bir şey mi, onu da bilemem doğrusu.
Diyarbakır Cezaevinde gördüğünüz işkencenin kitap yazımına katkısı oldu m?.Diyarbakır’ın sizde yarattığı izlenim nedir
-Son kitapta da okuyacaksınız, benim bu konuda yazılmış ilk anı- romanım olan kitabım Dıjwar’da da, işkence öyle inceden inceye anlatılmaz, işkencenin korkunçluğunu ama , buna rağmen okur derinden hisseder. Doğrusu da budur bence. Dıjwar’ı okuyan Yaşar Kemal de çok beğenmişti romanı ve bana siyaseti bırakmamı, roman yazmamı- ben de çok hikaye olduğunu söyleyerek- tavsiye ederdi hep. Mehmet Uzun’la buluşmalarımızda da aynı talebe muhatap olduğumu çok iyi hatırlıyorum.
İşkencenin ve şiddetin ****grafisinin resmini çizmek benim işim değil, ben işkencenin insan ruhunda açtığı yaraları, işkence gören bir insanın bunu ömür boyu bir utanç olarak neden yaşamak zorunda kalacağı sorunsalıyla ilgiliyim , bir yazar olarak tabi.
Diyarbakır cezaevi net bir çatışma alanıydı. Sınırsız bir işkence ve şiddetin uygulandığı bir çatışma alanı , etnik hınç ve öfkenin hakim olduğu bir mekan. Uzun yıllardır konuştuğum yazdığım bir mesele bu. Hatta milletvekili olduğum zaman ilk yaptığım iş bu cezaevine dair bir komisyon kurulmasına vesile olmak oldu. Şimdi burayı Cumhurbaşkanımızın takdirleriyle Kültür ve Turizm Bakanlığı olarak müze haline getiriyoruz. Kimsenin endişesi olmasın. Bu cezaevinde hafızayı yaşatacak epey şey bulacak herkes, çünkü evet bu acılara rağmen, geçmişin çatışma alanlarını insanileştirmek gibi bir hissiyatla hareket ediliyor.
“Posta Kutusu 213-Diyarbakır” kitabınız ile yaşam şartlarınız arasındaki ilişki nedir? Okuyucularınıza mesajınız ve Kitapta neler bulacağız
- Konusu özetle bugünü ve dünüyle Diyarbakır Cezaevi. Buraya ben 41 yıl sonra girdim. Fiziksel olarak çok değişmişti her şey. Çok ilginçtir o gün kar yağıyordu ve ben kendi koğuşumun yani D-Blok 7. Koğuşun havalandırmasına çıktım kitap kapağını süsleyen fotoğraf o gün çekildi.
Kitap o günü anlatıyor ama sadece bu değil tabi.
Bir ipucu vereyim. Eski bir mahkum ben ,ve burada aynı yıllarda görev yapmış eski bir asker ( ismi bende saklı, kitapta M olarak geçiyor) yıllar sonra karşılaşıyor ve hatıralar dile geliyor. Kitabın konusu bu buluşma. İyi bir senarist muhteşem bir senaryo üretebilir bu kitaptan ve tecrübeli bir yönetmen de iyi bir film çekebilir bu senaryodan.
Okuyucuların severek okuyacağı bir kitap oldu bu.
Okurlara keyifli okumalar dilemekten başka mesajım yok doğrusu. Okusunlar, tavsiye etsinler ve olabilecek eleştiri ve beğenilerini de hem benimle hem de çevreleriyle bol bol paylaşsınlar isterim.
Editor : Mehmet ÇELİK