O kadar fazlalaştı ki özel günler, irili ufaklı.
Bu günü , şu günü diye. Neredeyse yılın 365 gününe yayılacak.
Şüphesiz özel günlerle hatırlanan tüm değerler önemlidir.
Ancak başta BARIŞ olmak üzere ; bazı değerler bir başka önemlidir. Değil yılın bir gününü, her gününü o değerler üzerinde yoğunlaşsak azdır.
Evet....üç gün önce, 1 Eylül Dünya Barış Günü
olarak gündemdeydi ve toplumun büyük bir kesimi bu gün üzerine odaķlandı.
Sempozyumlar düzenlendi, barışı kendine dert edinmiş gazetelerin yazarları barış üzerine yazılar yazarak barışın önemine vurgu yaptı.
Bu konuda en fazla ilgi sosyal medya kulvarında oldu.
Barış başlığı altında biri diğerinden etkili, biri diğerinden candan arzulu, biri diğerinden daha yüksek sesle çeşitli paylaşımlar ve bu paylaşımlara yapılan yorumlar üst düzeydi.
Sosyal medya gezisinde ; barış özlemi çeken,
barışın önemini kavramış , barışın tüm dünyaya hakim olma isteğinde olan şahısların yapmış olduğu çarpıcı vurgulardan bazılarını alıntı yaparak , insanların barış konusunda ne kadar istekli ve kararlı olduğunu bir kez daha görmüş olacacağız.
Arkadaşın biri " Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa en güzel şiir BARIŞTIR " demiş.
Bir başkası " Dünya Barış Gününde halkına düşman olanla benim bir işim olmaz " derken yılların gelişmelerinden ne kadar rahatsız olduğunu göstermiş.
" BARIŞ bir gün değil, hep olmalı " diyenin çektiği hasret çok derinmiş.
" Yemin ederim dünyanın bütün toprakları bir insanın kanını akıtmaya değmez " demiş bir başkası.
" Merak etme bölunmeyiz . Sen Türkçe barış,
ben Kürtçe " mesajındaki derin anlama bakın.
" Savaş yoksulluk, BARIŞ berekettir."
" Savaş ölüm, BARIŞ yaşamdır "
" Savaş açlık, BARIŞ günlüktür " diyerek barışa davet eden içi yanmışlar gibi daha onlarcası...
Barış konusunda ; ister 1Eylul Dünya Barış Gününde , ister gündelik hayatın her anında yapılmış/yapilacak bu haklı çağrılarda bir eksiklik yok mu ?
Kendiyle barışık olmayanların barış isteme, BARIŞ sağlama gibi bir düşüncesi olur mu ?
Sürekli kendi içinde kavgalı ; sakin ve huzurlu olmayı becerememiş birinin BARIŞIN faziletinden haberdar olabileceğine inanmıyorum.
Karşılıklı hak ve özgürlüklere saygılı olmayan, empati yapmaktan yoksun, dünyada güzel şeylerin var olduğunu ve bu güzel şeylere kendi gibi herkesin ihtiyacı olduğunu bilmemiş; kendi gibi düşünmeyen herkesi potansiyel düşman görerek ; kin, nefret, hiddet, şiddet, öfke, ayrıştırma, ötekilestirme, yok sayma duygularıyla beslenmiş birilerinin etrafına barışın getirilmesini istemesi doğa kanununa aykırı gibi şey.
Demokratik hak ve özgürlükleri talep etme argümanının şiddet, kan, barut olduğunu benimsemişlerle araya mesafe koymayı becerememiş, haklarını savunduğu kitlenin bedenleri üzerinde yapılmış uygulamalara karşı duramamış , hendek rezaletine seyirci kalmış , kendi içindeki kavgayı bitirememiş , mücadelesini demokratik ölçeklerde ve demokratik usullerle çözme fikrini bir türlü içselleştirememiş , kendiyle barışık olmayanların da barış isteyebilmesi, öncelikle kendiyle barışık olmasını gerektirir.
Uluslararası kulvarda da aynı kural geçerli.
Dünyada barışı, daha öncelikli kendi komşularıyla barışı sağlamanın yolu da aynıdır.
Önce ülke olarak kendiyle barışık olabilmeli ki; daha geniş alanda barışık olabilsin.
Kendi halkınla barışık değilsin.
Kendi siyası çizginde olmayanlara yüksek dozda küfüre varacak kadar hakaretler , hak ihlalleri, yok etmeye yönelmeler ve tehditlerle ulusal birlikteliğe gölge düşürme konumuna gelmiş bir yönetim biçiminin, komşularıyla olan iliskilerinı düzeltmesi ve bölgeye barış ve huzurun gelmesini sağlaması düşünülemez .
Ne demişti arkadaşın biri paylaşımında :
" Merak etme bölünmeyiz . Sen Türkçe barışırsın, ben Kürtçe "
Vatandaş olarak senin bu çağrın çok anlamlı ve çok önemli sevgili kardeşim. Olması gereken de budur.
Ancak senin hak ve hukukunu savunma iddiasında olanların davranış biçimleri, siyaset yapma yöntemleri aynı şekilde devam ettiği müddetçe " değil Turkçe-Kürtçe ; İspanyolca da, Hintçe de barışmak istemen na mümkün.
