Bazı yazar-çizer
ve yorumcuları
anlamak mümkün değil
Akşener Hanım'ın 8 şiddetinde
deprem yarattığı tarihi(!) konuşması sonrası;
ağız birliği yaparcasına konuşma metnini
kendi hazırlamadığı iddiasında bulunuyor.
Ortaokul öğrencisi mi allahaşkına ;
"al bu metni oku" diyecekler ve alıp okuyacak.
Türkiye'yi yönetme iddiasında olan bir lider;
kendi düşüncelerini ifade etmeyen bir konuşma metnini itiraz etmeden okuması mümkün mü ?
İddia edildiği gibi, tasvip etmeyeceği şeyleri içeren yazı metnini okumak zorunda bırakılmışsa eğer ; gününden beri başkalarına atfen kullandığı "dayatma" kendi partisince kendisine yapılmış olmuyor mu?...
Bırakalım bu masalları.
"İnsanın fikri neyse, zikri odur"
XXX
Bu garip iddia beni 68/69 yıllarına taşıdı.
27 Mayısların Milli Bayram olarak kutlandığı yıllar.
Cumhuriyet Meydanında tüm okul ve askeri birliklerin katıldığı törenlerde, çeşitli etkinlikler yapılır, halaylar çekilir, şiirler okunurdu.
Genelde Milli Bayramların çoğunda şiir okuma görevi bana verildiği için, o bayramda da(!)
- hayattaysa eğer sağlıklar diliyorum - Edebiyat Öğretmenimiz Mahmut Oral ; günün anlam ve önemini belirten bir şiiri seçip okumam için vermişti.
İyi bir demokrat, yurtsever ve devrimci olan hocamızın seçip bana verdiği şiir, tabii ki kendi düşüncelerini yansıtan, askeri müdahele karşıtı, özgürlükçü nitelikte olmalıydı ve öyle olmuştu.
Ancak okul yönetimi bu şiirin okunmasını istemiyor, tartışma konusu olmuş, okul yönetimi ve hocayı karşı karşıya getirmiş ben arada kalmıştım.
Mahmut Hoca mutlaka okumamı istiyor,
okul yönetimi okunmaması konusunda diretiyor, okumam halinde cezalandırılacağım tehditinde bulunuyordu.
Bayram(!) sabahı, herkes tören alanında ve konudan haberdar olanlar merak içinde.
Şiir okunacak mı, okunmayacak mı ?
Beni elimde kağıt, kürsünün yanında gören Okul Müdürü rahmetli Fahrettin Çelik, kararlı olduğumu anlayınca bir öğretmeni gönderip ; hiç olmasa sakıncalı buldukları bir beyiti okumamam isteğinde bulundu.
Şiir okuma sırası bana geldiğinde; mikrofona çıkıp elimdeki şiiri olduğu şekliyle bağıra bağıra okumuş ve ardından tören alanını terkedip, törene gelmeyen, Defterdarlık binasının karşısındaki parkta bekleyen Mahmut Hoca'ya gidip şiiri okuduğumu söylediğimde bana sarılıp çocuklar gibi ağlamıştı.
Ne demiştik?
İnsanın zikri neyse fikri de odur.
Biz de o gün ; fikrimizi , hem de bağıra bağıra zikrederek ifade etmiştik....
