Sendeki bana ait olanı anlat artık dedi.
Ona ait ama bende!..
Ne olabilir ki bu?...
İpucuda vermiyordu.
Çok karışık bir durum bu.
Çözmek için sen sendeki ona, o ise ondaki sana inmeliydi.
Nasıl olacaktı bu?
Empati yaparak belki başarabilirdi!..
Bir an kendini onda gördü.
Ben olsam benim gibi bir adamın kahrını, nazını, ukalalığını çekmem dedi.
Tahammül edemem dediği kendini, o haliyle bile kabul eden ve seven ona daha bir sevgiyle baktı.
Bana bile katlanıyor diyerek.
Sonra kendindeki onu düşündü.
Olmazsa olmaz diyecek oldu.
Gülümsedi...
Hayatında ne kadar kıymetli yer tuttuğunu daha iyi anlıyordu.
Sorunun cevabını bulmuştu aslında.
Sendeki bana ait olanı anlattı.
Onu ne kadar ihmal ettiğini kabul etti.
Sevdiğini söyledi.
Onsuz bir hiç olduğunu kabullendi.
Artık ona daha değer vermesi gerektiğini biliyordu.
İşe yaramayan kendisinde onu kıymetli kılanın diğeri olduğunu çözmüştü.
Şey gibi mesela,
Seçmensiz bir hiç olan seçilmişler gibi.
Milletsiz devlet gibi mesela.
Vatansız bayrak gibi,
Parasız bankamatik gibi.
Kalpsiz insan,
Rakipsiz şampiyon,
Balıksız deniz,
Geleceğinin olmadığını düşünen nesil gibi.
Dümensiz ve rotasız gemi,
Annesiz ve babasız evlat gibi.
Uğruna öleceği bir değeri olmayan insan gibi.
Yar, yaren gibi...
Akran ve arkadaş gibi...
Velhasılı kelam sendeki ben gibi.
Bendeki sen gibi...
Birlikte kürek çektiğimiz yelken gibi.
Aynı şarkının nakaratını söylerken duygulandırınız dörtlük gibi.
Mevlana, Yunus Emre, Ahmedi Hani, Memo zin gibi.
Türk, Kürt, Arap, Laz, Çerkez, Roman, Boşnak gibi.
Güney, Kuzey, Doğu, Batı Anadolu gibi...
Vel hasılı kelam...
O bende, bende onda var olduğum sürece bizim sırtımızın yere değmeyeceğini birkez daha anladım ben.
Ondaki bana ait olan buydu.
Bendeki ona ait olanda bu olmalıydı.
Sıra sende.
Sendeki bize ait olanı bul ve anlat.
Vatan gibi,
Ezan gibi,
Devlet gibi,
Millet gibi...
Kalın sağlıcakla,
