İçi boş bir cümle asılı göğsümün duvarında
Gölgesi yaşanmışlığa düşen.
Kendi çağımın zindanında mahpusum
Bir tuğla daha getirin bana!
bir tuğla daha!.
Bütün mümkünleri yok sayarak.
Kesmiştim sözün önünü.
Cebi yırtıldı sol yanımın özüm döküldü.
Kimin ayıbı kime örtüldü?
Sancısı eylüldü doğumu ekim
Hüznü doğurtan bu el kimin?.