Mevsim bahardı günler kış Yürüyordu asık yüzlü gölgeler.
Şeker acıydı tuz kokmuş Ağlıyordu küçük kız emziği gülerken.
Mermiler sıcaktı ölüm soğuk Bilmem sesleri kaç desibel
Bir ağaç arkasına sığındı bakışları donuk Kırmızı rengi kanda öğrendi çocuk.
Korkudan çatladı serçe yüreği Hayat neydi ölüm ne? çözemezdi çocuk.
Daha dün elinde oyuncaktı tabanca tank, asker uçak.
Oyunlarını kim bozdu çocukları ağlatarak? Patladı balonları salıncakları koptu.
Bilmem ki güvercin ruhu hangi özgür ülkeye uçtu.