?Zaman yolculuğunda masallar döner, köprüler yanar; bazen gerilir, bazen de eğleniriz. Sütten ağzımızın yanıp yanmayacağını, yaşadıkça öğreniriz?
?
Çünkü bu hayattaki görevimiz, sadece hayatta kalma mücadelesi değildir. Daha diri ve sağduyulu bir toplum için gelişmekle beraber geliştirmek gerekir.
Hayat öyle derin bir alan ki; her işi akıl, fikir ve adil yapmanın yanı sıra biraz tutku, biraz şefkat ve biraz da mizahla renklendirme sanatıdır.
Bu sanatın sanatkârları birleşik aşkla eğitilen bizleriz.
Ev ile ailenin iç içe girdiği, sevinçlerin, hüzünlerin birleştiği, yaşamın güzelleştiği, üstelik her haltın bünyemizde yara bıraktığı hatalarımızın hoş karşılandığı yerdir evimiz.
Çünkü birleşik aşkın aşığıyız hepimiz. Onsuzluğa tahammül dahi edemediğimiz yerdir orası.
Yorucu bir günün bitiminde annemizin sıcacık yemek kokularıyla bizi karşıladığı, sevgiyle pişen yemeğe koşarken elimizin, ağzımızın, içimizin yandığı, herkesin yaşamak için can attığı yerdir evimiz?
En büyük hayranımız olan anne ve babamızın bizi ölümsüz bir sevgiyle bağrına bastığı, kardeşin kardeşle çıkarsız kucaklaştığı, varlıkla yokluğun ağlaştığı yerdir evimiz?
Yüzlerce hatta binlerce ağız dalaşına rağmen nefretin dizginlendiği yerdir orası.
?Birleşik aşk´ dediğim yerde renkler sevgi yoğunluğu azalsa bile ağarmazlar. Çünkü aşkın, adaletin, selametin hatta felaketin doğduğu yerdir orası...
Birleşik aşkın bahçesinde ne çok kahraman yetişir bilir misin? İnsanı, doğayı, hayvanı, toplumu iyileştiren bir sürü güzel kahraman?
Delisiyle dervişiyle
Köylüsüyle, kentlisiyle
Doktoruyla, bekçisiyle
Kralıyla, elçisiyle
Memuruyla, işçisiyle
Ressamıyla, şairiyle
Kadınıyla, erkeğiyle hayatın her alanına hükmeden binlerce kahraman yetişir.
Aile ?sevgidir, fedakarlıktır, hoşgörüdür.? Aile değerlerini tatmadan, hayatı keşfedemeyiz.
Çünkü en berrak gülümsemeler, en gürültülü yaşlardan sonra ortaya çıkar.
Çünkü insanoğlu rüzgara, güneşe doyan kır çiçekleri gibi hüzne ve sevince doymadan birleşik aşkın anlamına varamaz.
