"Hiçbir romanda yazmaz, çekip gideni kapıya kadar uğurlamak"
caydım işte
sana verdiğim tüm sözlerden
sadakatin öksesine oturan yalan gözlerinden, caydım işte
öpmeye kıyamadığım yüzünde
okunaklı tek bir cümle bırakmadın geriye
yaprağı dalından kopardın sen
aklımın kırsalından da kovuldun
Şubat direngesi bitmeden
isli yanıma sürgün oldum
kandım işte
gelmişine geçmişine sevdanın
ruhumun deryasını kurutan o yalan gülüşüne
kandım işte
gölgesinde uyuyakaldığın kirpiğimde
tek bir damla yaş bırakmadın geriye
tastamam olamadık ki hiç
bir yanın kör, bir yanın ayandı bize
yalana tapan kör gözünle
haydi şimdi bakın keyfinize
yaktım bile
can limanına yanaşan tüm gemileri
burnumun direğini sızlatan kokunla
helalleştik böylece
kırık aynalardaki suretim buz kesildiğinde
umuda dair tek bir kırıntı kalmadı geriye
Sen bize inanmadın hiç
lütfedip pişmanım deme şimdi
etme bulma dünyasına hoşgeldin
hasretin en koyusunu sar şimdi
Şubat direngesinin isli alnından
öp şimdi...
