Dünyanın birçok ülkesinde birden fazla dil konuşulmaktadır hatta bazı ülkelerde birden fazla resmi dil olduğu da görülür. Örnek vermek gerekirse İsviçre'de bugün dört resmi dil mevcuttur.
Almanca, Fransızca, İtalyanca ve Romanşça. Bazı Afrika ülkelerinde de birden fazla dil konuşulmaktadır. Çok küçük bir araştırmayla çok dilli uluslar araması yaptığınızda karşınıza çok ilginç bir tablo çıkar.
Ülkemiz ne yazık ki hala dil sorunu aşamamıştır, ister yanlış devlet politikaları nedeniyle olsun ister aile içi çocuk eğitimi anlayışları nedeni ile olsun yapılan yanlışlar sorunun çözülmesini sürekli geciktirmektedir.
Ben işin politik yanını irdelemek istemiyorum. O kısım zaten biliniyor diyelim. Üstelik ülkemizde artık birden fazla dilde eğitim kabul edilmiştir. Tamamen İngilizce, Almanca, Fransızca eğitim veren eğitim kurumları olduğu gibi üniversitelerde Kürt Dili ve Edebiyatı, Arap Dili ve Edebiyatı gibi bölümler mevcuttur, bu konudaki yanlış bir derece kabul edilmiştir.
Bana bir eğitimci olarak aile içinde ne yapılması gerektiğini konuşmak düşer.
Her dil bir insan atasözünden yola çıkarak, ikinci bir dil bilmenin bir gereksinim, bir zorunluluk olduğunu söylemek isterim; bunun doğruluğu yaşadıkça fark edilecektir. Dil öğreniminde en kalıcı öğrenim ilk yaşlarda olur, zihnin henüz yorulmadığı zamandır ilk çocukluk, insan dağarcığı yeni yeni dolmaya başlamıştır. Eğer biliyorsanız evinizde bildiğiniz iki dili de konuşarak çocuğunuza ikinci dili de öğretin, en azından bir kulak dolgunluğu, kulak alışkanlığı verin. Dil zenginliğinin ne demek olduğunu anlamaya başladığı yaşlarda kendisini o dili tam öğrenmekte destekleyin, yönlendirin.
Dil iletişim aracıdır ne kadar çok dil bilirseniz, o kadar rahat iletişim kurar, o kadar dünyanızı genişletirsiniz.
Ben de iki dil bilen bir ailede doğdum.Benim Arapça'yı bilmeyişim ailenin dördüncü çocuğu olarak İzmir'de doğmamdan kaynaklanıyor. Artık annem babam çevre baskısına mağlup olmuşlar, devamlı "Siz Kürt müsünüz? Siz Türk müsünüz? Siz Arap mısınız?" sorularıyla itelenmelere, ötekileştirmelere yenik düşmüşlerdi, Arapça konuşmayı azaltmışlardı.
Şiirlerimde kullandığım Arapça cümleler artık konuşmadan öte sadece bir göz kırpma gibidir. Belki benimki de "Ben de sizdenim." demenin bir yoludur.
Unutmayın bir dil bir insan, iki dil iki insan.
“fe-külli insânin fi'l hakîkati insanü”.
