?Medeniyetlerin ağız sütü Nevruz ateşinde piştiği günden beri, Babil´in asma bahçelerinde söz ağızdan, aşk gönülden bir kere çıkar!?
I-
Uzağı yakın edelim haydi
Misal,
Kelebeklerin sırtındaki gelincik tozları benim
Hoyrat türküler dilimizi çarmıha gerse de
Evindeki amonyak kokulu gözyaşı benim
Hatta, çulsuz iniltiler arasında ki
Nebi Nuh´tan kalma çare/siz tufan da benim
Sana baktıkça saçlarım başakların tırpanına vurulur
Sen bana b/aktıkça tenimde güller uyur
Kent gezgini şairiyim Tezada düşmem!
İklimler sıtmaya her tutulduğunda
Sol yanımdaki yakut peri ?Mezopotamya´?
Kehribar yüzlü kızı ?Mardin´dir? derim
Çünkü sen, aşksın...
II-
Gümüş bir gergefte seni işlemek vardı şimdi,
Diyorsun ki; ? zaman dar?
Özümdeki sözü ıslatan mürekkepte
Kendirini düğümleyen Medeniyetler var
Bir ala şafak vaktinde kaynadı güneş
Ruhunun şefaatine hazırlandı kazanlar,
Bakire Azizelerin telaşına düştüm şimdi
Tamam anlıyorum için har,
Şafak sökende, çek sürmeleri gözüne azize´m
Sarılalım artık zaman dar
Ben dılovan, sen, aşksın...
III-
Kızıl bir gülümseme sürdüm dudaklarına
Sana b/öldüğüm her yolun esaretindeyim
Yemişini sağır sultana ikram ediyorum amma
Sanma ki senden uzakta düğün dernekteyim
Ben ki, zorunda zorbalığı, harında hovardalığı
Aşkınla dobralığı Sultanlık bildim
Ben âşık, sen, aşksın...
IV-
Dibi yanık özlemler kırsalında
Bir bozkır türküsü mırıldanıyorum
Sırf sana çalsın cümbüşler, sana
Her nakaratta amansızca zevke geliyorum
Akordu bozuk kanunlar bilsin ki;
Her kitabın dinletisi sen!
Endamına çöreklenen benim!
Lisanın nizamı sen !
Zülfüne dol/aşık seyisin benim!
Göz çukurundaki bu iklim, bu taş, bu tarih
Bu gök kubbenin sahibine ant olsun ki;
Sen, aşksın...
