Ruhum
Yaralı kanatlarınla
Uçmaya çalışırsın hala
Bir yandan da
Savrulursun
Hiç dinmeyen fırtınalarda
Her yerin
Paramparça .
Ruhum,
Sönmüş gözlerindeki ışık.
İçindeki umutsa
İğdiş edilmenin izini taşır.
Sus, hatırlatma
Kötürüm düşlerle yaşamak
Neden hep bize kalır.
Ruhum,
Ne sandın ki sen yaşamayı
Çukuruna dolacak birçok kök ve dal
Üzerinde sarı gözlü apak bir çiçek
Bil ki
Bir gün göz yaşlarını
Yalnız o çiçek silecek.