Tin Adem´in göz penceresinden dış dünyayı seyre koyulmuştu.
Dağları, taşaları, mis kokulu çicekleri, uçuşan kuşları büyük bir keyifle izliyordu.
Adem gebe olduğunu bilmeyen bir kadın gibi gezdiriyordu
Tin-i içinde Üstelik hiç bir zaman doğum yapamayacaktı.
-Tin şöyle bir depreşti, gerindi Ademin bütün vücuduna yayıldı
Eeehh!! Bu kadar susmak yeter!!. "Ademle konuşma vakti geldi dedi."
kendi kendine -Ve Adem-e seslendi "Adem!! "Ademm!! "Ademmm!!!
Bu garip ses Adem´in iç organlarına öyle bir çarptı ki Bedeni birden sarsıldı Adem şaşkındı kim seslemişti onu görünürde kimseler yoktu.
Üstelik gelensesi kulağı değil bütün iç organları duyuyordu.
Olduğu yerde kaskatı kesildi.
Gözlerinin kapısını sımsıkı kapattı kirpikleriyle de sürgüledi.
Yavaş ve temkinli adımlarla iç dünyasında gezinmeye başladı.
-Tin birden bağırdı ışığımı aç!! -Adem iç odalarının tek, tek kapılarını yokluyor, sesin sahibini bulmayı umuyordu.
-Tin ordan oraya kaçıyor burdayım hadi gel, gelde bul beni!"diyordu.
Dış dünyada nesneleri kavrayan elleri iç dünyasında neden işe yaramıyordu?.
-Adem ne istiyorsun benden! Sen kimsin?"diye bağırdı.
-Tin yürek odasındaki tahtı ele geçirmenin verdiği gururla uzlaşmak dedi.
uzlaşmak mı? "saçma senle asla uzlaşmam Çabuk çık bedenimden "defol!!..
-Tin bir kahkaha attı çıkmak mı? "Ona sen karar veremezsin Adem!.
Artık çok geç dedi ve ekledi Ben sana hükmederim senin bana bir yaptırımın olamaz!
Iyisi mi benime iyi geçinmeye bak!.
Iyi geçinmek mi?.
Iyide sen kimsin ?"neden seninle iyi geçinecekmişim.
"Çünkü" diye ekledi Tin "artık hayat boyu beraberiz
Bu hiç, hiç hoşuna gitmemişti Adem´in Öyleya iktidar ortak kabul etmezdi.
Devam edecek...
