Yıllardır seyretmediğim TV'de bugün öyle reklamlara rast geldim ki vay be!
-Nasıl refah seviyesi yüksek bir toplummuşuz da, benim haberim yokmuş diyesim geldi.
-Hele o İstanbul'da inşa edilecek Dubai çakması mimarilerin görkemli reklamlarını görünce, kış gününde evine yakacak alamayan fakir, fukara hepten aklımdan uçtu gitti iyimi.
-Ya gördüğüm gezi acenteleri ve büyüleyici reklamlarına ne demeli hemen bir uçağa atladığım gibi ülke ülke gezesim geldi, bir an, 75 km yol gidebilecek kadar bile bütçem kalmadığını es geçerek.
-Sadece faturaları ödemek için 10 saat çalıştığımı unutarak, utanmadan hayaller bile kurdum.
Nasıl bir gaflete düştüysem artık.
-Hele birde özel günler için hazırlanan reklamları vardı ki, akıllara ziyan, tek taş yüzükler, kolyeler, kıyafetler lüks sürprizler...
-En can sıkıcısı olanı da yemek reklamlarıydı, aç bitir!
-Getir götür!
-Harca harca bitmezler...
-Aaa! Krediye mi ihtiyacınız var canımm?
-Bir telefon kadar yakınız "sonra donunuza kadar alırız."
-Bir an yahu!
-Biz nerede yaşıyoruz dedim ve birden hatırladım hatırlamaz olaydım.
-Hani şu parası olup da hayatı yaşayanların dünyasıydı bu değil mi?
-Sonra kendi kendime sus! sus!!
-Nankörlük etme! Şükret haline dedim.
-Bir kez geldiğin şu hayatta insan gibi yaşayamadığın için şükret!
-Sosyal yaşantı namına bir şeyin kalmadığı için şükret!
-Temel ihtiyaçlarını karşılayamadığın için şükret!
-Çoluk çocuğun isteklerine karşılık veremediğin için şükret!
Ay, sonunu nasıl getireceğim diye düşündüğün için de ayrıca şükret!
Cenneti gösterip arafta bırakılmanın hayrına bin kez daha şükret!
Hey! Seyrine doyum olmayan canım reklamlar, kimler için oynatılıyorsan onlar sevinsin gayri derken, şunu da düşünmeden edemedim.
-Yav! Arkadaş aynı ülkeden mi söz ediyoruz?
-Aynı coğrafyada mı? yaşıyoruz?
- Biz neredeyiz?
-Biz neymişiz böyle...
Bu debdebe bu şatafat...
Nereden rast geldim sabah sabah lanet olası bol paralı renkli hayat reklamlarına resmen psikolojim bozuldu.
İnsanlarla kafa mı buluyorlar, alay mı ediyorlar, sövüyorlar mı
karar veremedim.
-Sanal dünyanın elemanları, size sesleniyorum
-Çoğunluğu açlık sınırında olan bir toplumun algılarıyla daha fazla oynamayın artık be! yazıktır!.
