Adıyaman’a daha önce defalarca gittik.
Federasyon olarak etkinliklerimiz, toplantılarımız oldu.
Türkülerini dinledik, kalkınmaya dönük hedeflerini anlatmıştı yetkililer.
Bu sefer gazeteci arkadaşlarımızın, dostlarımızın acılarını paylaşmak için gittik Adıyaman’a.
Deprem sonrası, gazeteci dostlarımızı ziyarete gittik.
Acı tablo ile karşılaştık!
Adıyaman adeta yok oldu!
Adıyaman hayalet şehri oldu,
Adıyaman, enkaz yığını haline geldi.
Binalar kibrit kutusu gibi yıkıldı, büküldü.
Yıkılmayan binalar, ya yan yattı, ya da çatladı döküldü.
Hasar görmeyen bina yok gibi.
Adıyamanlıların büyük bir kısmı çevre il, ilçe ve köylere göç etti.
Bir kısmı da çöken enkazın yanında,
Bir umut ışığı, bir ses bekliyor.
Çadır bulanlar, ısınma imkanı bulanlar şanslı!
Çoğu çadır bulamamış, titreten soğuklarda enkazın bir an önce kaldırılmasını bekliyor.
Adıyaman Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Zeki Dişkaya, müdahalenin geç başladığını söylüyor!
Adıyaman’ın sesi duyurulmadı!
Adıyamanlının çaresizliği, uğradığı felaket yeterince anlatılmadı, bunda ihmali olanların çekilen açıların vebalinin altında kalacağını söylüyor.
Depremin 8.ci gününde enkazına girilmeyen binalar olduğunu görüyoruz.
Adıyamanlıların, çadıra, ısıtma cihazına ihtiyaçları var.
TPO konteynerler kurdu, vatandaşlara sıcak yemek veriyor!
Hayrı sever iş insanları, kurdukları mutfaklarda binlerce vatandaşa sıcak yemek veriyor.
En büyük sıkıntı, barınma ve ısınma!
Adıyaman Deprem’de sesini duyuramadı!
İnsanlar kaybolan çocuklarını arıyor.
Enkazın altında kalan yakınlarının cesetlerine ulaşmak istiyor.
Kahta İlçesinde eski binalar ayakta, yeni yapılar yerle bir oldu.
Oy Aman Aman Burası Adıyaman!
Bu türkü Adıyaman’da ağıta döndü.
Adıyaman’da acılar büyük, deprem bölgesi ölüm kokuyor!
Sözün bittiği yer, kelimelerin boğaza düğümlendiği anlar!
Geçmiş osun Türkiye!
Başın Sağ olsun Türkiye!
Acımız büyük, kaybımızı büyük.
Şimdi de yaraları sarma zamanı…
