Amaçlardan çok amaçlara giden yollarda yürümeyi sevdim . Uzun, çetrefilli ve engel dolu yollarda; bazen kaybolsam da düşe kalka, bata çıka yürümeyi...
Amaca ulaşmak bu kadar zor olmasaydı, bu kadar güzel olur muydu? Sanmam. Mesela bir satır yazabilmek için üç gece uykusuz kalmak. Düşünsene göğsün şişip kabarıyor, iç organların çatlayacak gibi, şakaklarında sızılı bir zonklama... Biliyorsun ki orada bir doğum sancısı var. Senden bağımsızlaşıp ak kağıdın koynunda yer almak için çırpınan bir cümle var. Kağıtta yer alabildiğinde-insanlar tarafından beğenilirse-senden çok başkalarına ait olabilecek bir cümle. Belki sen dahi o cümlenin sana ait olduğunu unutacaksın da üç gece boyunca neler çektiğini unutmuyorsun.Neyi güzel bunun, diyebilirsiniz. Sanırım bir noktaya kadar acılardan zevk alıyor gönül. Acı çekmek bir marifetmiş gibi ballandıra ballandıra döküyor onu; şiirine, müziğine, resmine. Bu yargıma katılmayacak çok insan olabilir ama ben rahatlık ve refah içinde yaşayanların ürettiklerini pek görmedim. İnsanların daha çok zorluklar içindeyken ürettiklerine şahidim. Yaşarken zorluk, amaçlar koyarken zorluk, amaçlara ulaşırken zorluk...
Dedim ya, amaca giden yolda yürümek, ona ulaşmaktan daha keyifli. Bu yolda çalışıyorsun, hayaller kuruyorsun, endişeler yaşıyorsun; beklediğin, istediğin senin olacak mı bilmiyorsun. Koyduğun amaca ulaşma ihtimali içinin bir tarafını hep sıcak tutarken bir tarafında "ya olmazsa"nın soğukluğu; içinde hep bir savaşım var. Kazanma hırsı değilse de kazanma isteği, kaybetme korkusu var. Pek tabi yorucu fakat aynı zamanda çok güzel ve keyifli.
Nasıl ki bir sevgilinin hayali, çoğu zaman gerçeğinden daha güzel ya da ne biliyim yazacaklarının hayali yazdıklarından, gezip görmeyi hayal ettiğin yerler gerçeğinden daha güzel ; belki bu da öyle! Amaca giden kaygan yolda hayaller kurarak, engellere çarparak, düşerek kalkarak; kimi zaman bir düzlükte az da olsa soluklanarak ancak çoklukla tırmalamak zorunda olarak yürümek amaca varmaktan daha güzel olabilir. Öyle olmasa başarmak bu kadar keyifli olmaz, bu derece mutlu etmezdi insanı.
