Televizyon kanallarının eline verilen balta toplumu doğramaya devam ediyor.
Seyircisi çok olan sirkin gösterisi bitmezmiş
Bütün gün toplum neler seyrediyor bunu bir düşünelim birazda sorgulayayım.
Planlı programlı profesyonelce işlenmiş cinayetleri
İnsanlar işsizlikten açlıktan intihar ederken nimet arsızlığı niteliğinde ki yemek programlarını.
Saygı sevgi bağının koptuğu gelin kaynana çekişmelerini.
İhaneti, entrikayı, ahlâksız yaşamları.
Bunlar bize öyle güzel sunuluyor ki hepimizin ağızı beş karış açık bu programları seyrediyoruz. Öyle ki takip ettiğimiz dizilerimiz varsa misafir kabul etmiyor, misafirliğe eş dost ziyaretine bile gitmiyoruz hâsılı gerçek muhabbeti sanal âleme kurban ediyoruz.
Yalanlarla uyuşan aklımızı rüyalara yatırıp geleceğe umut besliyoruz.
Gelecek ellerimizdeyken onu öldürüp yeni nesillere ceset vaat ediyoruz.
Hiç bir sonuca varmayan oturumları, birbirlerini dinlemekten aciz insanların ağızları köpüre köpüre girdikleri tartışmaları izlemeye devam ediyoruz.
Ya Çocuklar onların körpe dimağları nelere maruz kalıyor hiç düşündük mü? Anne baba ne seyrediyorsa çocuklar da onu seyrediyor, unutmayın ki çocuklar çok iyi bir gözlemci fakat kötü bir yorumcudurlar. Çocuklar için gösterilen çizgi filmlere ne demeli ne olduğu belli olmayan mahlûklar dört kollu, üç gözlü, iki ağızlı kahramanlar kötülük ağırlıklı senaryolar. Sonuç, hırçın, mızmız, korkak ne istediğini bilmeyen çocuklar.
Almanların aptal kutusu dedikleri TV bizim evlerimiz de hâlâ başköşede eskiden bir de üzerine dantel oyası örterlerdi öyle kıymetliydi ki yeni gelin gibi her gün duvağı yeniden açılırdı.
Şimdiye kadar bize ne kattı tartışılır ama gelin görkünki bizden çok şeyler götürdüğü aşikâr vaktimizi, insani değerlerimizi, araştırmak okumak yerine duyduğumuza inanmayı, hissizleşmeyi, vurdumduymazlığı yani yozlaşmayı daha birçok şeyi?
Hâlâ güzelim sohbetler yerine öğretici eserleri okumak yerine TV´yi tercih edenlere söylenecek bir şey yok çünkü her tercih bir vazgeçiştir vesselam.
