Dünyadaki, hatta zamandan ve mekandan bağımsız olarak tüm kralların çıplak olduğunu düşünüyorum. Evet, neredeyse tüm krallar çıplaktır. Sadece onlara çıplak olduklarını söyleyebilecek bir çocuk dürüstlüğüne sahip insanlar etraflarında olmadığından krallar kendilerini giyinik sanır.
Krallara yalakalık etmekte sınır tanımayan el etek öpücüler de görmede, işitmede ve hatta koku almada ciddi anlamda illüzyon yaşadıkları için krallarını giyinik görmeye başlamışlardır. Dahası bu el etek öpücüler, illüzyonun etkisiyle kraldan hoş kokular yayıldığını, kralın sesinin son derece etkileyici olduğunu, tahtının tacının hakkını verdiğini ciddi ciddi düşünmeye başlarlar. Uzunca bir süre neyin gerçek neyin yalan olduğunu da unuturlar. Bütün bunlar, etraflarında bir çocuk masumiyeti ile "Kral çıplak!" diye bağıra bağıra gezen insanları duymalarına hem engeldir; hem de duymak ya da duyduklarına anlam vermek işlerine gelmez.
Ne zamana kadar mı? Bir kısım dalkavuk, kraldan alınabilecek mevki, para vs. her şeyi alana kadar bekler. Bir kısmı kralın yaşlandığını, birçok şeyden elini eteğini çektiğini görür ve onun çıplak olduğunu hatırlar. Her ne şekilde olursa olsun duyularındaki bu illüzyonu yitirmelerinin gerçek nedeni artık kraldan elde edecekleri bir şeyin kalmamış olmasıdır. Şimdi kralın çıplak olduğunu, kaba etlerinden gelen gerçek kokuyu, sesinin aslında son derece berbat olduğunu hem anlamaya hem de söylemeye başlamışlardır. Tabi kraldan devralınacak işler bu kadar zaman içinde son derece bozulmuş, masum binlerce insanın canı ölçülemez biçimde yanmıştır ve bunların telafisi pek de mümkün değildir.
Olayların bir de kral açısından değerlendirmesini yaparsak onun da yıllar önce mevki, makam peşinde koşarken krallara karşı zaafı olduğunu, duyularının ciddi bir illüzyon yarattığını, el etek öpe öpe bir yerlere geldiğini söyleyebiliriz. İlginç olan, sadece dalkavukluk günlerinde değil kralken de duyularının illüzyon içinde olmasıdır. Bu illüzyonlar nedeniyle gerçekleri öylesine çarpıtmıştır ki kral bile kendisinin çıplak olduğunu unutmuştur. Nereden geldiğini, bulunduğu makamın ve tahtın şaşaasından hatırlamıyordur bile. İnsanlar onu överken duyduğu her şeyi gerçek sanmaya başlamıştır. Rüyada gibidir omuzlar üzerinde yükselirken. Şimdi birden bire ve beklemeksizin omuzlardan indirilişine hem şaşırmakta hem de içerlemektedir. Ancak bir yandan da gerçekleri görmeye başlamış; kim olduğunu, nereden geldiğini hatırlamıştır.
Yazıyı buraya kadar okumuşsanız kimden bahsettiğime dair çeşitli fikirler geçmiştir aklınızdan. Belki yüksek siyasetçileri ya da küçük idarecileri düşünmüşsünüzdür. Birbirinden çok farklı tahminleriniz olsa da hepinizin tahmini doğru olabilir çünkü biz kral yaratma konusunda efsane bir ülkeyiz. Bir insanı kral ilan etmemiz için küçücük bir makama sahip olması bile bize yeter. Bizde bu kral yaratma aşkı biraz da kral olma aşkıyla ilgilidir. Ancak unutmamamız gereken bizdeki bu aşkın var olmaya devam etmesi etrafımızın da çıplak krallarla dolu olmaya devam etmesi demektir.
