USD 0,0000
EUR 0,0000
USD/EUR 0,00
ALTIN 000,00
BİST 0.000

DÜŞÜNCENİN LANETİ

20-06-2021

Yavaş yavaş  düşüncelerin  zemininden uzaklaşıyorum.

Ürküntüm,  sükûnetimi bastırıyor.

Biliyorum; hiçbir zaaf beni onurlandıramaz.

Kıvamsız ve devamsız düşünceler ruhumu en ağır cezaya çarptırdı.

Adı huzursuzluk olan!

Beni aşan bir yalnızlığın yorgunuyum.

Zihnimin krampları beni telaşa düşürüyor!

Sayıklamalarımın boşluğuna düşüyorum kanatlarım kırık..

İnsanlık vasfımı kim yontuyor?

Azar azar tükeniyorum!

Düşen her parçam hiçliği taşırıyor.

Çırpınışlarım beyhude..

Kötülüğün iç bulandıran kokusu vicdanımı sarsıyor.

Kavramsal gerçekçiliğin yanında yavan duruyorum.

Birçok semavi yıkım altında ezilmemek imkansız.

Yalvarıcı bir dilin karşısında kavi durmak tanrısal bir güç̧ olmalı.!

Oluyor gibi gözüken ama bir türlü̈ olmayan kimin denetiminden geçtiği ise bilinmeyen bir muamma.

İnsanın bataklığından, kendini kutsayanın tanrısallığından, tiksiniyorum.

Tatminsizlik ve düşkünlük acziyet kapımı zorluyor.

İştahını köreltmiş̧ olsa da açlığın pençesinde kıvranan bir nefs durmaksızın dişlerini gösteriyor.

İsimsiz hastalıklar sarıyor ruhumu. Ve bir şey daha öğreniyorum.

Her hareketin haritası bir tutkunun işaretini gösteriyor.

Soruların kuyruğuna teneke bağlayasım geliyor, tıngırdadıkça her şeyin boş gürültüden ibaret olduğunu haykırsın istiyorum.

İnsanın kendini yenmesi yenilgi mi? Yoksa yine kedine karsı kazanmış̧ olduğu bir zafer mi?

İnsanı bozguna uğratan yegâne şey hayalleri mi? Yoksa bir secim yapma durumunda kalması kaynaklı mı?

Emin değilim!

Kendi dolambacında kendini yitiren "ben'in" zihinsel ve ruhsal reflekslerini yineleyerek kendini imliyor olmasına ne demeli?

Hasılı; ilkel güdülerinin pençesinden kurtulamayan insan dönüp dolaşıp yine kendine av olması, kendi ölümünün yasını bir ömür tutarak yaşam çemberinin dışına çıkması, güncel hafızaya sahip olamadığı için de geçmişin tozlu sayfalarında yok olup gitmesi, düşüşünün tacı henüz başındayken o kendi krallığının yerle yeksan oluşunun farkına olmayışı, vaktiyle iktidara aşık olan enâniyeti ise hayal kırıklıklarının tahtına bir müflis olarak oturuyor olması, kendi iktidarında kendi aklından gayrisine emir verecek başka bir akıl bulamayışı, çıldırmakta son noktaya gelmiş̧ oluşu ne yazık ki yolu kısaltmıyor.

Kendi fukaralığının zengini yine kendisi olan "ben'in" zamana sırtını döndüğünde, şatafatlı bir yalnızlıkla burun buruna gelmesi an meselesi, ayak dirediği anlamsızlığın içinde, tekdüzeliğin çatlak aynasına yansıyan suretini artık seçemez oluşu ise körlüğünden değil; bitik, şaşkın ve yenilmiş̧ olduğundan kaynaklanıyor...