Kocamış bir şehrin yolları gibidir hayat, inişli çıkışlı.
Semt sakinlerinin bir çoğunu toprağa verdik bile, cennette toplansınlar diye.
Şimdi bir varmış bir yokmuş masalları var dilimizde.
Ahşap evleri oldum olası sevmişimdir.
Sedir ağaçlarını, rengarenk sardunyaları da.
Parke taşlı yolları arşınlarken faytonların tıkır, tıkır nal sesleri bir başka musiki gibi gelirdi kulağıma.
Zarif insanlardı vesselam ?Cahit amca ve hanımı Sevda?. Öğle vakti kavrulmuş kahve kokusu sarardı sokağın başını mest ederdi yoldan geçen insanları.
Hatırlıyorum da mahallede bir taş plak Cahit amcalarda vardı. Derin hüzünlü şarkılar çalardı, mesela Zeki Müren "kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına." Safiye Ayla "menekşelendi sular" daha nice muhteşem sesli sanatçılar ve doyumsuz eserleri.
Ha! birde nargile kokusu enva-i çeşit narinciye bulaşırdı havaya.
Duyduğuma göre Sevda hanım çok güzel ud çalarmış mahallenin kadınlarına beraber meşk ederlermiş serin yaz akşamlarında.
Geceleri bahçelerden gül, fesleğen, gece sefasının insanın ruhunu okşayan kokusu yayılırdı havaya, huzur vardı sokaklarda mirim huzur!..
Dükkan önlerinde cilası eskimiş ahşap masalar, yeşil, mavi renkte sandalyeler misafirlerini büyük bir tevazuyla karşılardı.
Muhabbetler mi ah! hâlâ ruhumu kuşatır sıcaklığı.
Esprilerin pirleri aramızdan yetişirdi dersem mübalağa etmiş olmam.
Tatlı tebessümler bazen de bol kahkahalar vakti nasılda doyumsuz hale getirirdi.
Hele birde sokak aralarında koşuşturan çocukların cıvıl, cıvıl sesleri yok muydu bambaşka bir âlemdi o
dünya telaşını pembe bir balon gibi uçurur selam salardı mavi göklere.
Kimileri patlak bir topun peşinde...
kimileri de saklambaç oyunun da sobe!..
Hasılı akıp giden zamanın içinde insanların ve yaşamanın bir değeri vardı.
Şimdilerde ya apartman ismi
ya da kahvehane ismi oldu "Huzur".
evlerde ve sokaklarda ise huzursuz insanlar.
Düşünüyorum da mirim bir başkaydı eski hayatlar.
