İNSAN DA ESKİR

Derin bir sessizlikte burkulur ruhum
Bir kez daha yitiririm kendimi.
Özlemek de eskir bazen
O da zamana yenilir.
Biri bulur beni, bana geri getirir.
Sevinmem tekrar bulduğuma kendimi.
Ne zaman kerpiç bir ev görsem avlusunda ağlar çocukluğum.
Masaldır hayat, dinleyerek büyür yorgunluğum.
Bir şiirde büyürüm "mecrasız!
Kırmızıdan kızıla evrilirim "har!
Zihnimdeki arşivi yağmalar dilim.
Demlenmemiş göz yaşını akıtmak ayıp derim, susarım.
Gölge gibi uzar gider yalnızlığım.