Kibir, akılsız insanlara musallat olan ahlaki bir marazdır.
Kişinin kendinde olmayan vasıfları vehmetmesiyle veyahut kendisindeki vasıfları fazlaca abartmasıyla kendini gösterir.
Bulaşıcı mıdır? Evet; örneklenmek suretiyle bulaşır ve de bulaşıcıdır.
Kendini herkesten üstün görmek, gerek malıyla mülküyle, gerekse
soyu sopuyla övünmek, ilmiyle bilgisiyle böbürlenmek,
kabiliyetleriyle övünmek ve kibirlenmek, övünürken övünürken kronik bir kibir hastası olup çıkmak.
En kötüsü de bu hastalığa yakalandığının farkına bile varmamak.
Burnu havalardayken ne hikmetse bastığı toprağa geri döneceğini unutmak, inanın en büyük yanılgıları arasındadır.
En gülünç olanı da insanın hiçbir dâhili olmadığı şeylerle övünmesi ve kibirlenmesidir ki güncel hayatta çokça karşılaştığımız acınası bir durumdur. En basit haliyle örneklendirecek olursak;
İnsanın boyu posuyla, yüz güzelliğiyle, yani fiziki özellikleriyle övünmesi ve kibirlenmesidir ki buda şaşılacak bir şeydir.
İnsanın kendi kazancı olmayan şeylerle övünmesi ahmaklık derecesini gösteren iyi bir ölçüttür aslında.
Övündüğü ve kibirlendiği şeylerin eninde sonunda kendisini felakete sürükleyeceğini unutan insan peşinen yenilgiye uğramıştır.
Kibrin o devasa aynasını her gün silip parlatmak yerine, kibrin aynasını kırmak yok etmek daha insani bir davranış olsa gerek.
Yine unutmamak gerekir ki; İnsanın küçük gördüğü her şey insanın kendini büyük görmesinden ileri gelmektedir.
