Usumdan hiç silinmeyecek yaralı bir çığlık mı yalnızlığım? Bildiğim hiçbir şarabın kırmızı kollarında teselli bulamayacak gibi duran ve belki kotası asla dolmayacak olan. Yalnızlığım benim, önümde bereketli topraklar gibi uzanan... Yalnızlıkla ilgili kim ne derse desin benim en üretken zamanlarım. Öpüp de başımın üstünde dakika dakika taşıyasım var seni. Sana minnettarım!
Beğenmediğim her halimle karşılaştığım, yüzleştiğim, çarpıştığım aynamsın sen.Bu yüzden biraz da sana muhtacım! İnsanın kendini affetmesi için kendiyle yüzleşmeye ihtiyacı olduğunu çoktan öğrendim.
Yalnızlığım, it gibi korkarken kendimin efendiliğinden bir yandan da bir köle gibi teslim oluyorum en hakiki aynama yani sana. Üstelik hiç sevmezken köleliği. Hem kim ister ki bu kadar katı, yargılayıcı, kendine karşı hoşgörüsüz efendiye teslim olmayı? Her fırsatta en suçlu seni, en beceriksiz seni, en zayıf seni ilan ediyor. Planlarındaki en ufak bir aksamayı kabul etmiyor, inatçı! Harfi harfine yerine getirmediğin bir iş için bağırıp çağırmasına izin veriyor iç sesinin. Hatalarında vicdan azabının karanlık sularına atıp boğulasıya kendinle baş başa bırakıyor seni. Bir "Olabilir" sözünü bile esirgiyor senden namussuz! Başkalarına karşı kuzu olan efendin sana karşı kurt oluyor adeta. Herkese sevgi, adalet, hoşgörü dağıtan; sana sevgisini kesinlikle göstermiyor. Adaletini ve hoşgörüsünü de esirgiyor, az değil!
Yorgun ellerim ceplerimde. Bak, çoktan üşümüş parmak uçlarım. Aman neyse ne be efendi! Varsın olsun, sen kazan ama bil ki ben de böyle hiç mutsuz değilim. Hatta sana bir de sır vereyim mi? Yalnızlığımı kutsal buluyorum. Evet evet, doğru duydun. Kendimle yüzleşebilmek, çarpışabilmek, sonrasında da barışabilmek için ona ihtiyacım var. Hem yalnızlık zor olsa da öyle sanıldığı gibi lanetli değil, umarsız değil, iç kanatıcı hiç değil. Yalnızlığım benim, kim ne derse desin, kim ne sanırsa sansın en üretken hallerim sende. Öpüp de dakika dakika başımın üstünde taşıyasım var seni, önce Kendime kızıp sonra kendimi alıyorsam şifacı kollarıma senin sayende. Sayende dövüşüp sayende barışıyorum kendimle. Sana çokça minnettarım.
