Öyle unutuluyorsun ki bazen hiç doğmamışsın gibi.. En yakınındakinden en uzağındakine.. Kırk kere sırtında taşıdığını bir kere sırtına almadığında mesela.
Yüz kez aynı sofrada yemek yemişliğin olandan bir kez çay i?mişliğin olana.
Defalarca yazıp bir defa yazmadığında. Kolaylıkla..
Sosyal medyada paylaşmadıkça.. Bu en ilginci ki sanki birbirimizin yaşadığına daha çok buradan kanaat getiriyoruz.
Öyle unutuluyorsun ki bazen sen dahi unutabilir hale geliyorsun kendini.
Ben kimdim, adım neydi modundasın o kadar(!)
Daha ölmesen de ölmüş biri kadar unutuluyorsun.
Bir zamanlar yaptığın işte başarılıyken çökezlediğinde, kazancın iyiyken fakirlediğinde, sağlamken hastalandığında, mutluyken derin acılara düştüğünde...
Sen bile emin olamayıp yokluyorsun ellerinle bedenini, yaşıyor muyum?
Şimdi şaşmamalı ne çabuk unutuluyor dünyada olup biten, yitip giden...
Verilip tutulmayan sözler...
Hile yapan, yalan diyen liderler..
Dünya unutmaya meyilli canım kardeşim, doğası gereği değil de çiğ süt emmişlik var işte!
Soysuzun özü ne edersin?
