PİŞMAN KUŞLAR YURDU

Bir kuş, gecenin içinde can havliyle ötüyor. Paslı kulakların kapısından dönen bir ses bu... Nasıl da sağırlaştı bu kadar, nasıl da acımasızlaştı minik kuşlara karşı bu kulaklar? Kapısına arsızca sokulmak da var; oradan dönüp uzaklaşmak da... Üçüncü bir seçim yok. Bu, üçüncü seçimlere olanak tanıyan bir durum değil. Peki, sen seçiminin dışında bir şeyler yaşayabileceğini hiç hesaplamadın mı o korkak gölgenin peşine takılırken.Hesaplamalıydın, pekâlâ yaşayabilirsin karşındakinin de seçimleri olabilir sonuçta.Korkuyu seçmiştir o ve bütün korkaklar namussuzdur ne zaman öğreneceksin bunu? Evet, korkaklar namussuzdur çünkü korku, insanın kişiliğine ait sahici ne varsa siler süpürür. Korku; kalleştir, kahpedir, çokça da iki yüzlüdür.

Korkan insan, üstün görünmek ve korkusunu göstermemek için her türlü kötülüğü yapmaya adaydır. Bir kere vicdanı korku tarafından kemirilmiştir. Küçülmüş, ufalanmış, etrafa saçılmış vicdan kırıntılarını da gecenin olmadık anında öten o kuş kendine yem etmiştir. Zavallı kuş, ondan kalan artıkları yediğine de yiyeceğine de bin pişman; vicdan kırıntılarını yemektense açlıktan ölmeyi seçmediği için utanç içinde sağa sola çarpıp durur başını. Bir daha korku dolu yüreklerin tadına bakmaya tövbeli kuşlar diyarına çekip gider, bir nevi pişman kuşlar yurdu olarak da nitelendirilebilir burası. Buradaki tüm kuşların tadını en iyi bildikleri şey, korku esiri vicdan artıklarıdır. Bu tadı gagalarından silmek için ırmakların serin sularından içerler kana kana. Ağaçların çeşitli yemişlerini dişlerler ama ne fayda. Korku girince zihinden kaybolup giden mantığın, yok olan cesaretin yerine ağızlarında ağır tat bırakan küflü vicdan kırıntılarının acısını silemezler. Yalpalar durur zavallı kuşlar. Zamanı hep geriye alma arzusundadırlar. O geceyi aç geçirmek tek istekleridir artık. Ruhu ve vicdanı yıkamanın bir yolu yoksa zamanı geriye almanın bir yolu olmalıdır.

Kuşlar böyle pişmanlık ve olmayacak düşler içinde kıvranırken vicdan artıklarının sahipleri ne yapmaktadırlar dersiniz? Dünya umurlarında değildir onların, pişmanlığın ne olduğunu unutalı yıllar olmuştur zaten. Ne güzel yararlanmaktadırlar korkularını esir alan efendilerinin önlerine attıklarından. Oyalanıp vakit geçirmektedirler. Başka kuşlar arıyorlardır bir yandan da pisliklerini temizletmeye... Birine köle olurken diğerine efendi olduklarını sanmayın. Birilerine köledirler bu doğru fakat kuşlara efendi değillerdir. Kuşların hayatını cehenneme çevirmişlerdir, pişmanlık ateşinde yanmalarının sebepleridir. Bunu korkuyu seçtikleri için yaparlar ve dedim ya kalleştir korku, kahpedir, çokça da iki yüzlüdür.