Mevsim bahardı günler kış
Yürüyordu asık yüzlü gölgeler.
Şeker acıydı tuz kokmuş
Ağlıyordu küçük kız emziği gülerken.
Mermiler sıcaktı ölüm soğuk
Bilmem sesleri kaç desibel
Bir ağaç arkasına sığındı bakışları donuk
Kırmızı rengi kanda öğrendi çocuk.
Korkudan çatladı serçe yüreği
Hayat neydi ölüm ne? çözemezdi çocuk.
Daha dün elinde oyuncaktı
tabanca tank, asker uçak.
Oyunlarını kim bozdu çocukları ağlatarak?
Patladı balonları salıncakları koptu.
Bilmem ki güvercin ruhu
hangi özgür ülkeye uçtu.
