Sözlerin sarhoşluğu dilde başlıyor
Geceye soyunuyor kelimeler
Anadan üryan arz-ı endam ediyor.
Bir beklentiye girmeden sevebilmeli insan diye düşünüyorum.
Ömür enkazının altında sıkışan bir yüreğin atışlarını duyabilmeli.
Ona ulaşabilme arzusu
iki kanat iliştirmeli ruha
biri "beklentisizlik" diğeri "aşk"!..
Her özgür kuş gökyüzünün çalınmasından ürker elbette
öyle zaman gelir ki
Kişi kendini anlatamaz olur
konuşmak bazı şeyleri kısırlaştıra bilir
bu yüzden susar.
Yaşayarak tanımayı, tanıtmayı
kelimelerle anlatmaktan daha değerli görür çünkü.
Korkular vardır evet korkulmalıdır!
kayıp etmekten, kırıp dökmekten incitmekten korkulmalıdır.
Zamanla usta bir duvar örücüsü olur insan.
Kimse o duvarın ardındaki sırrı görmesin ister.
Oysa acıları paylaşmanın sevinçleri paylaşmaktan daha erdemli olduğunu öğrenmeli.
Soruyorum
Bir nevi hiçlik değil midir yaşayamadıklarımız da.
Aynaya düşen her suret aslını yansıtır mı
Aşka doğru yürümeden önce defalarca kendinizden geçmelisiniz
Çoğu kez kayıp olun!
Bir çok kez kendinizi fazlaca bulun
zor ve uzun bir yolculuktur bu.
Ama aşkta dinlenin.
Bir bakış bir dokunuş tekrardan inşa edebilir insanın sıva tutmaz yanlarını unutmayın!.
Duygular kelimelerin kayıp adresi olabilir
Sanıyorum.
Aslında o kadar da karmaşık değildir insanoğlu
Doğru ve dozajında verilen sevgi çözebilir bütün sorunları.
Tinsel uyumun tendeki yakıcılığını görmezden gelmemeli.
Bazen Duygusal geçişler, somut yürüyüşlerin önüne geçebilir, geçmelide!
Insan sadece kemik üzerine giydirilen etten ibaret değil ki.
"Aşk" muhatabını hiç bir kalıba koymadan kaynağında sevebilmektir!..
"Aşk" Hoş geldinle, elveda arasındaki yolu kat etmektir.
