Kapattı gözlerini kadın, bir damla bal, bir kuru incir biraz da ceviz tadında düşler kurmaya... İNCİR,CEVİZ,BAL. Bunları yerken mutluluk duyardı. Gözlerini kapatıp bunların tadında ve kokusunda düşler kurarken de mutluluk duyardı.
Elleri cebinde, botları sonbahar yapraklarını çıtır çıtır ezerken o; ıslığıyla bir müziğe eşlik ettiğini, serinletici ama bir yandan da diriltici rüzgarın yüzünü okşadığını düşlerdi. ÖZGÜRDÜ! Bir sonbahar sarısı özgürü, kırılmakta olan birçok yaprak çıtırtısı özgürü, yüzüne dokunan rüzgar serinliği özgürü, bir şarkıya- hiç müzik kulağı yokken de- ıslıkla eşlik edebilmenin özgürü. ÖZGÜRDÜ! Bisiklete binmeyi bilmeden bisikletle kilometrelerce yol gitmiş kadar özgür... Özgür işte! Her şeyiyle, tam anlamıyla, düşlerde de olsa...
Ne gariptir ki gözünü her kapattığında ÖZGÜR, her açtığında KÖLEYDİ aslında. Neredeyse tüm kadınlar gibi tüm kadınlar kadar!
Gün geldi gözlerini açmaya korktu kadın. Çünkü ne zaman açsa gerçekler, kumar masasında kaybedip duran bir erkek eli gibi öfkeyle çarpıyordu yüzüne. Çünkü ne zaman açsa kendini bir hizmetçi, değersiz bir besleme, ezilip horlanan bir varlık gibi hissettiren insanların kirli dünyasına düşüyordu. Bu dünya ne de korkunçtu. Tüm yeteneklerinden sıyrılmış, özgüvensiz bir canlı kadar manasız kalıyordu varlığı burada. Son zamanlarda gözlerini sık kapatması bundandı.
Özgürdü ama sadece gözleri kapalıyken. Kim bilir belki bir doru atın sırtında uçuyordu, ayakları önünde uzanan yeşil kırlara doğru. O vakit iki yanında uzanan sarı papatyalar yarışa giriyordu kokularını ona sunmak için. Öyle iyi hissederdi ki düş kurarken kendini değersizlik duygusu anında yok olurdu. Korkunç devler diyarından kendini çekiştirmeye, yıpratmaya, kirletmeye hazır binlerce elin arasından ancak bu şekilde kurtulurdu.
Kapattı gözlerini kadın. Bu kez sadece gerçeklere değil, hem gerçeklere hem hayallere. Kadının son hayali neydi sizce? Kim bilir belki son hayali hayattaki tek yavrusuyla ilgiliydi. Mesela; büyümüştü kızı. Işıklı iki damla maviden gözlerini annesinin gözüne odaklamıştı. Dalgalı siyah saçları, iki yanından iki coşkun dere gibi göğsüne dek inmişti. Üzerinde beyaz önlük, boynunda stetoskopla annesinin içindeki tüm hayalleri dinleyecekti, onun olamadıklarını olup yapamadıklarını yapacaktı. Ama asla "Anne n´olur ölme!" demeyecekti.
Kadının son hayali neydi sizce? Son hayali neydi, bilmiyoruz. Bildiğimiz son hayalinin ne olmadığı. Son hayali ÖLMEK DEĞİLDİ ve bunu da bize, ölürken "ÖLMEK İSTEMİYORUM" la söyledi.
