Türkiye depremin en büyük felaketini, en büyük acısını yaşıyor!
Şimdiye kadar görülmemiş bir afet, bir felaket.
10 İl’i etkileyen iki ayrı noktada meydana gelen iki şiddetli deprem.
Hepimizin yüreğini dağladı.
En büyük acımız çaresizlik!
Depremin 4.gününde hala enkaz altında kalanlar var,
Hala girilemeyen enkazlar, ilçeler var.
Ne kadar acı?
En yakınları enkaz altında olan insanların çaresiz bekleyişleri!
Adıyaman’dan, Malatya’dan, Gaziantep’ten, Kahramanmaraş’tan, Hatay’dan kurtarın feryatları yükseliyor!
Deprem için devletin tüm imkanları seferber edildi,
Kurtarma ekipleri, gönüllü kuruluşlar görev başında,
Yetmedik, yetişemedik!
Çünkü alan geniş, çünkü hasar büyük!
Bu noktada herkesin görevini yerine getirmek için canla başla çalıştığına inanıyorum.
Geçmişten gelen, geniş zamanlı hatalarımız var!
Türkiye tek vücut oldu, kenetlendi.
Vatandaşlar yardım için çırpınıyor, tırlar dolusu yardımlar toplanıyor.
Depremin teknik boyutu uzmanlık alanımıza girmiyor, ama gözlemlerimiz bizi bazı adreslere götürüyor.
Şu aşamada, bu ortamda konuyu eleştirel anlamda ele almak ne kadar doğru olur tartışılır!
Şapkamızı önümüze, elimizi vicdanımıza koyduğumuzda,
Birey olarak hangimizin hatası yok?
Ya da hangimiz vatandaş olarak bu konuda kendimize düşen görevi yerine getirdik?
Birileri rant peşinde koşarken, gökdelenler yaparken birey olarak neden seyirci kaldık?
Bunun yanında, oy uğruna, paydaşlık uğruna, yandaşlık uğruna dayanıksız, çürük inşaatlara göz yumanlara ne demeli?
Bunları bir döneme, bir partinin yapısına ve politikasına yükleyip suçlamak vicdani değil bence!
Öteden beri bu böyle geldi,
Belki de bu musibetlerden ders almadığımız için de böyle devam etti ve edecek!
Olmadık yerde, akıl almaz gökdelenler,
Şehrin görsel yapısını bozuyor, tehlikeye davet çıkarıyor.
Yetkililer, etkililer sus pus,
Belediyeler ruhsat babaları!
Arda arda çıkan imar afları ve eski yapıların üzerinde kat irtifa hakkı..
Bugün yaşanılanlar, çöküntüler, enkazlar geçmişteki vurdumduymazlığın bedelidir.
Pahalı oldu! Hem de çok pahalı!
Enkazın altında kalan!
Çöken!
Ahlaki değerlerdir ve çöküşe göz yuman vicdanlardır!
Deprem canımızı yaktı!
Hala enkaz altında kurtarılmayı bekleyen insanların durumu ise hem canımız hem de vicdanımızı yakıyor!
Her musibet bin nasihatten evladır!…
Tek tesellimiz tek vücut olmamızdır..
