“Neden olmadı? Bir yerde yanlış mı yaptım? Hâlbuki çok emek verdim çok da anlayışlı davrandım.” Çoğumuz günlük hayatta bu tarz cümleleri kuruyor ya hut bir başkasından işitiyoruz değil mi? Eğer böyle düşünüyor ve kendinize yükleniyorsanız ya da çevrenizdeki insanlardan bunları duyuyorsanız, bilin ki bunlar duygusal olgunluğa sahip insanların kurduğu cümlelerdir.
Bu tarz insanların empati, mukayese, iyi analiz etme, karşıdaki kişi veya kişilerin eksikliklerini tamamlama gibi yetileri vardır ve bu durum çoğu zaman bir aksilik olduğunda kendilerini suçlamalarına ve eksik hissetmelerine sebep olur.
Oysa bazen hata sizde değildir, aslında ortada belki bir hata, hatta eksiklik dahi yoktur. Bu sadece karşınızdaki kişi ya da kişilerle aynı frekansta olmadığınızı, benzer fikir ve duyguları barındırmadığınızı ve aranızda fiziki, metafizikibir çekim olmadığını, telepatik ve hissi bir bağın oluşmadığını gösterir.
Bizi birbirimizden farklı kılan yanlarımız, bazen reel hayatta da ayrı düşmemize neden olabiliyor. Belli bir duygusal olgunluğa erişmiş olmak, kaliteli ve munis olmak, hayat içerisinde ödev ve sorumluluğun fazla olması herkesi ve her şeyi düzeltmeye, iyileştirmeye ve güzelleştirmeye yetmeyebiliyor.
İşte bu yüzden hayatınızdaki kişi veya kişiler ile ilgili elinizden gelen her şeyi yaptığınıza ve olgunluk gösterdiğinize dair inancınız tam ise, onların gidişini ya hutsendelemesini, oluşan aksilikleri, gerçekleşmeyen hayal ve istekleri de olgunlukla karşılamayı, hatta gerekiyorsa uğurlamayı ve akış içerisinde sükûnetle ilerleyebilmeyi de kabullenin.
Unutmayın, herkesten ve her şeyden sorumlu olduğumuz kadar, herkes ve her şeyde bizden sorumludur. Elinizden, zihninizden ve yüreğinizden gelen her şeyi yaptıktan sonra kendinizi rahat bırakın ve olumsuzluk barındıran tüm duygu ve düşünceleri uğurlayın. Duygusal olgunluğunuz sayesinde çok insan kazanabilir, hayata da kazandırabilirsiniz, fakat Dünya’yı kurtaramazsınız...
Fazile Aşar Aydınalp
