Adı Abdullah, arkadaşları kestirmeden Apo diye sesleniyorlar.
Apo Mahcup bir delikanlı..
Van’dan gelip Mersin’e yerleşmiş!
Genç yaşta çalışmaya başladığı turistik bir kasaba, kaldığı derme çatma oda duvarına hayalindeki kızın fotoğrafını çiziyor.
Apo her yatağa girdiğinde resme bakıp derin bir ah çekiyor!
Ve bir gün kader bombayı patlatıyor.
Masaya oturan sırma saçlı, sarışın, siyah elbiseli kızı gören Apo şaşırıyor.
Odasına resmini çizdiği kızın tıpa tıpı..
Apo sürekli kızı izliyor, izledikçe karşılıksız bir aşk derinden derine yüreğine yerleşiyor.
Kız farkına varıp ters ters bakınca, Apo mahcup oluyor, utanıyor!
Apo, odasının yanından geçen kızın kolundan tutup odasının duvarına çizdiği resmi gösteriyor.
Kız ürküyor, tepki gösteriyor!
Kızın ailesi de durumu öğrenince bir kızıl kıyamet kopuyor.
Tesisin sahibine şikayet ediyorlar Apo’yu..
Tesis sahibi bu resim uzun süre önce çizilmiş deyince ortalık duruluyor…
Gerisini Apo’nun ağzından dinleyelim..
Mersin’de Ayaş’ta bir restoran işletiyor Apo..
Akşam yemeğinde sempatik davranışlarını görünce masamıza davet ettik.
Güzel bir masa donatıldı..
Apo ile ortak dostumuz devreye girince,
Apo hikayesini anlatmaya başladı.
“Çizdiğim resim ile gelen kız arasında bir fark yoktu.
Her gördüğüm yerde kız benden kaçıyor, arkadaşlık teklifimi kabul etmiyordu.
İçim içime sığmıyor, benden kaçtıkça ben daha yaklaşıyordum.
Gidecekleri zaman telefonunu istedim vermedi, ama gülümsemeye başlamıştı.
Telefonumu bir kağıda yazıp verdim.
Haftalar geçti, içim içimi yiyor.
Ve bir gün telefonum çaldı.
Beni arayan sırma saçlı kız idi.
Araştık konuştuk, karşılıklı duygular başladı.
Ve ben Ankara’ya taşındım sevdiğim kız oradaydı.
İş buldum, çalıştım sevdiğim kızla görüşüyor, mutluluktan uçuyordum
Askerlik geldi çattı ve ben askere gittim.
Dönüş yolun yine Ankara, oldu. Bir arkadaşım vasıfsız işçiliğin getirisi olmaz. Sen pizza yapmayı öğren deyince, araştırdım, okudum evde denemeler yaptım. Ve kısa sürede pizza ustası olarak işe başladım.
Sonra 7 şubesi bulunan bir zincir pizza işletmesine şef oldum
Para kazanıyorum, sevdiğim kızla görüşüyorum, işlerim yolunda.
Hatta Ankara sokakları bizimdi artık, geziyor, eğleniyorduk..
Bir gün sırma saçlı kızın babasına yakalandık. Çok sert tepki gösterdi.
Ertesi gün kız arkadaşım ile Kızılay’da buluştuk, kendi aramızda taktığımız yüzü çıkardı ve bana uzattı.
Ben de aldım ve uğurladım.
Metro istasyonuna doğru merdivenlerden inerek gözden kayboldu,
Birden aklım başıma geldi ve peşinden koştum
Özür dileyip vaz geçemeyeceğimi söyleyecektim.
Göremedim.
Daha sonra, pişman olduğunu söylemek için geri döndüğünü ve beni bulamadığını öğrendim.
Eski mekanıma döndüm.
Ve evlendiğini öğrendim
Ben de evlendim .Çocuklarım oldu, ev aldım, araba aldım, işyeri açtım.
Annesi beni çok severdi. Benimle irtibat kurdu.
Ve her yıl tatile, benim bulunduğum beldeye geliyor..
Ama sırma saçlı kızı o günden sonra görmedim..
Ve görmek de istemiyorum. Yaşadığını, mutlu olduğunu duymak bana yeterli geliyor
Aklımda ve kalbimde yeri saklı..
Eşime ve çocuklarıma saygım ve sevgim sonsuz.
Ona da saygım sonsuz..”
Herkesin bir hikayesi var!
Apo’nun hikayesini dinlerken bir film izler gibi geldi bana..
Apo kusura bakmasın. Çok ilginç buldum ve yazdım.
Sevgi yıllandıkça değer kazanır, tıpkı şarap gibi..
Yüreğinizden sevgi eksik olmasın….
