Elleri küçük, yürekleri büyük insanların ellerine emanet edilmişti hayat!
Büyük yalnızlıklarıyla, bütün bir kalabalığa hakim ve varlığı dahi hissedilmeyen elleri büyük insanlara emanetti hayat!
Varoluş sebebini dahi bilmeyen eksik yürekler hakim sanırken bu filmde kendini, ortalığı toparlayan ne yönetmendi ne de yüreği eksik oyuncular.
Beyaz bir güvercin olmak istiyorsun değil mi? Oysa ki kanatlarının dahi seni koruyamayacağını bilmiyorsun. Bilmiyorsun kanatlarına rağmen kartalın seni perişan edebileceğini, henüz ecelin gelmeden?
Küçük bedenine rağmen büyük bir yüreği olmalı insanın. Yaşadığı her virgülü hiç tereddüt etmeden noktaya dönüştürebilen.
Durmak yakışmıyor ruhuna eşrefil mâhlukatın, velev ki melekler secde etmişken sana ve rabbin kulum demişken. Her rabbim dediğinde burnunun ucu sızlarken ve süzülürken gözlerinden iki damla yaş. Yanan avuçlarında kavrulurken dualar, bir kez daha büyüyen bir yürekle yola devam?
Güçlü insanlara düşmüştü hizmet, küçük insanların kaplarına sığmadığı büyük alanları, büyük olayları, idare etmek adına. Ezmemek için haysiyeti ve yırtmamak için haya perdesini.
Beyaz bir güvercin olmak istiyorsun şimdi, bunca karışıklık, bunca yorgunluk ağır geldi sanki. Dualar kavruluyor avuçlarımda, gözlerim yaşlı, büyümek ağır geliyor belli!
Bir güvercin olmak istiyorum şimdi, ölümü ecelsiz olsa da katili belli?
