Yediverenlerin eşliğinde, Yusuf tutanların masumiyetiyle elveda?
Belki yine gelirim, hüznü gözlerinden izlemeye, şıh maksutta gönlümü teskin etmeye, dağlarına ovalarına içimi dökmeye?
İbrahim Halil makamında rahmete gark olmaya gelir ruhum, güvercinlerinle yine hay derim, hak derim, hu derim.
Mâlik bin dinar hazretlerine ağızlarında dinarlar taşırdı balıklar, senin balıklarınsa hep dua taşıdı bana, göz göze, ağız dolusu, yürek dolusu dualar yükseltirdik semaya, kimse duymadan, bir uçtan bir diğer uca?
Hazreti eyyüb makamında teslimiyetin doruğuna yükselirdik, binlerce lâle açardı yüreklerimizde ve tatlı bir hüzün sarardı ruhumu. Şefkati yüreğime her dokunduğunda bir kuyudan kurtulmuşçasına yumardım kirpiklerimi, bırakırdım şelalelerimi. Bir sevda daha dokunurdu ruhuma, ben sen olurdum, olurdum, ruhumdaki fırtınalarsa muamma.
Misk-u amber kokulu sevgilim, düşler ülkem, hayalim, elveda!
Belki yine gelirim, kokunu ciğerlerime çekmek için, dindirebilmek için yangınlarımı, huzur sokaklarına sere serpe serilmek için?
Bir ceylan gibi adımlayamayacağım sokaklarını belki, belki yabani bir keklik gibi konacağım kor avuçlarına, bir yabancı gibi, kokuna hasret bir canan gibi geleceğim belki ama hiç dinmeyecek hasretin.
Sen ki sevdanın en derini, samimiyetin en masum hali, acılarımın, sevdalarımın, yakarışlarımın en büyük şahidi. Sen ki manası derin, efsunu hoş, yalansız şehrim, sadakatim! Gidiyorum senden, ruhum ayrılmışken, bedenimi bir ceset gibi sürüyerek götürüyorum?
Düğümleniyor sensiz kalacak olmanın acısı hafsalımda, hıçkırıklarımı gülden yatağına gömerek gidiyorum.
Elveda refahım, peygamber suretini ayında saklayan sevgilim, göğsümü sır dolduran vefalı, sevdalı şehrim!
