Biz gazetecilerin yılda üç bayramı ya da üç özel günü var.
3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü,
24 Temmuz Sansürün Kaldırılması ve Basın Bayramı
Ve 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü.
3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü; Birleşmiş Milletler, Basın Üzerindeki Baskıları Protesto amacıyla bu günü 20 Aralık 1993`te Dünya Basın Özgürlüğü Günü olarak kutlanmasını kararlaştırdığı gün olarak hafızalarımıza işlenmiştir.
24 Temmuz Sansürün Kaldırılması ve Basın Bayramı gazete ve gazeteciler için oldukça anlamlı bir gün. Çünkü 24 Temmuz 1908 de 2. Meşrutiyet ilan edildi ve aynı gün Anayasa'nın yeniden yürürlüğe girmesi nedeniyle basın ilk kez sansürsüz çıktı. Bu nedenle 24 Temmuz Gazete ve gazeteciler için önem taşıyor.
Bu gün Ülkemize ve dünyanın bazı ülkelerine baktığımızda, 2.Meşrutiyet döneminde basına tanınan hak ve özgürlüklerin, geri alındığına, kısıtlandığına yada kısıtlanmak istendiğine tanık oluyoruz.
Yüz yıl önce verilen hak ve özgürlükler geri alınmaya çalışılıyor!
Yüzlerce gazeteci, düşüncelerinden, yazılarından dolayı, ifade özgürlüğü,haber alma hakları zindanların raflarına asılarak hapsediliyor,cezaevlerine atılıyor.
Gazeteciler günü arefesinde Gazze'de gazeteci öldürülüyor.
Ortadoğu'da gazeteciler esir alınıyor, zindanlara atılıyor
Birkaç hamasi -caklı,-cekli açıklama ve kınama ile geçiştiriliyor.
Başta devletin ajansları olmak üzere, gazetecilerin hakları yeniliyor.
Bir çok gazeteci sosyal haklardan mahrum çalıştırılıyor.
Bir çok gazeteci asgari ücretin altında bir ücretle çalıştırılıyor.
Tüm bunlara rağmen erkler arasında,denge unsurları arasında sıkışan,sıkıştırılan gazeteciler..
Böyle bir ortamda,gazetecilerin bayramı nasıl kutlanabilir tartışma götürür?
Bu yazıyı kaleme aldığım anda, yaptığı haberden dolayı,düşüncesinden dolayı,talimatlarla işinden olma korkusu yaşayan gazetecilerin sayısı tahminlerin ötesinde olduğunu düşünüyorum.
Sabah evden gazeteci çıkıp, akşam eve işsiz dönme korkusu var bir çok gazetecide.
Bir taraftan gazete patronları, bir taraftan iktidar güçleri cenderesinde sıkıştırılan gazeteci işini kaybetmeden eve döndüğü her günü nimet bilir.
Her gazeteciler gününde burukluk yaşıyorum.
Yıllar önce verilen hakların geri alınması,
Bir çok meslektaşımızın özgürlüğünün kısıtlanması, ceza evlerinde bulunması,
Haber peşinde olan meslektaşlarımızın öldürülmesi,
Meslektaşlarımızın köle gibi çalıştırılması,
Ve talimatlarla gazetecilerin işlerinden atılmasını hatırlatıyor gazeteciler günü ve bayramları.
İçim acıyor hatırladıkça bunları.
Gazeteciler olarak, insani duygularımızı, dini duygularımızı, ideolojik duygularımızı ikinci planda bırakarak görevimizi yapmaya devam edeceğiz.
Yanıltıcı, yönlendirici haberlerin birçok yıkıma yol açabileceğinin farkındayız.
Gazetecilerin düşüncelerinden dolayı tutuklanmadığı, haber alma özgürlüğünün kısıtlanmadığı, işlerini kaybetme korkusu yaşamadığı, köle gibi çalıştırılmadığı ve öldürülmediği bir dünya dileğiyle.
Gazeteciler gününüz kutlu olsun..
