Geleneksel düşünceleri ya da alışkanlıkların dışına çıkmaya korkan bir toplumun içerisindeyken, (aslında içinde gibi ama değil) bir şeylerin değişeceğini ümit etmekte zorlanırız; hatta olduğumuz yere çöktüğümüz ve artık kalkamayacağımızı düşündüğümüz zamanlar olur.
Ama yaşıyor gibi davranmanın ağırlığını üzerimizden atabilmemiz için ayağa kalkmak gerektiğinin idraki (zor olsa da) güçlü olmaya zorlar bizi ve kendimizi bir anda koca bir savaşın içinde buluruz.
Karşımızda cehalet silahları, kalıplaşmış fikirlerden oluşmuş tanklar-tüfekler vardır ve kazanmak için sahip olduğunuz iki şey vardır elinizde; değişime inanmak ve cesaret?
Yeri gelmişken şunu da belirtmek istiyorum: Cesaret tamamen korkudan kaynaklanır bence. Başarmak gerektiği düşüncesi ve başarısızlık korkusu sizi başarmanız için cesaretlendirir, hayata geçirmek istediğiniz hayal veya projelerin gerçekleşmeyeceği korkusu sizi cesaretlendirir, savaşta ölüm korkusu yaşamak için cesaretlendirir. Yani bir işe başlarken korkuyorsanız bu iyi bir şeydir. Çünkü korku cesareti tetikler.
İlk denemenizde başarısız olabiliriz. Ama unutmamalısınız ki her şey için bir değil, binlerce yol vardır ve denemekten vazgeçerseniz ruhunuzun ve beyninizin gerçekleştirmek istediği hayalleri bir başkası gerçekleştirecek, yaşamak istediğiniz hayatı da bir başkası yaşayacaktır.
Toplumun çoğu bir başkası öyle istiyor yahut bir başkası mutsuz olur diye vazgeçiyor bu savaştan.
Oysa isteklerini, hayallerini, ideallerini gerçekleştirememiş, kendini hep bir kalıbın içine hapsetmiş (içine sığmadığı halde) ve amacının dışında öylesine yaşayan hiç ama hiçbir insan bir başkasını mutlu etmeye muktedir değildir.
Savaşçı olun!
Vazgeçmeyin!
İlk zamanlarda mutsuz ettiğinizi sandığınız, ezip geçtiğinizi düşündüğünüz o insanlar siz başardıkça, mutlu oldukça, çiçek açtıkça, kabulleneceklerdir. Mutluluğunuza ortak olacak; başarınızla gururlanacaklardır.
Yahut tam tersi olacaktır. Siz başarıp mutlu olsanız dahi sizin yanınızda olmayacaklardır ve siz de böylelikle bu tarz insanlar yüzünden hayallerinizden vazgeçmediğiniz için bir kez daha kazanacak ve yolunuza karşınızda durmak yerine yanınızda yürüyenlerle devam edeceksiniz.
Her hayat tek kişiliktir. (milyarlarca kalabalığın içinde olsanız da bu böyledir.) Bu özelliği neden bir başkası için heba edesiniz.
