Hafta sonu dernek üyelerimizle birlikte bir fotoğraf gezisi yapmaya karar verdik.Günler öncesinde planlarımızı cumartesi saat 8 ile 18 saatleri arasında Diyarbakırkapı mevkiinden Meydanbaşına kadar çekim teması serbest olmakla birlikte Mardin´de yaşamı fotoğraflayacaktık.
Saat 7 de oluşturduğumuz WhatsApp grubumuzda "günaydın , biz çıkıyoruz." mesajları yağmaya başladı.E tabi bende hazırlandım ve yola çıktım.İlk minibüse binmedim biraz hava alayım istedim. Haftasonları ortalama yarım saat aralıklarla gelen minibüs hatları 5 dakikada bir geliyordu.Arada belediyeye ait minibüs hatları da geçiyordu! İnad edip bir kaç araca binmedim . Hiçbir şey değişmedi.Ortalama beş dakikada bir , hem özel minibüs hem de belediye minibüsü geçiyordu.Allah Allah bir gariplik var deyip bir minibüse bindim.Yaklaşık bir yıldır gündemde olan elektronik geçiş sisteminin aktif edildiğini gördüm.Kartım olmadığını belirttim şoför beye: "Hoşgeldiniz , ben sizin yerinize kart geçişi bir seferlik yapayım.Siz de kart alma şubelerine gidip alabilirsiniz "dedi.Teşekkür edip yerime geçtim.
Minibüs şoförünün araç kullanması muazzam ve yolculara yaklaşımı fevkalâdeydi.Duraklarda minimum 7-8 dakika bekleyen minibüs yoktu.Yolcu alıp devam ediyordu. Diyarbakırkapı´ya vardığımda minibüsten indim.Arkadaşlar bekliyordu.Tamamı gelmişti.Yanlarında bir kamu kurumunun isminin yazılı olduğu tişörtlü bir beyefendi vardı.Yanaştım ve kulak misafiri oldum.Görevli olduğunu belirten beyefendi bizlere şehir haritası , önemli fotoğraf geçitlerinin olduğu bir rota anlattı.Ve 15 dakikada bir Mardin kalesine araç kalkışı olduğunu söyledi.Şoke olmuştum.Arkadaşlarla mini bir danışma yapıp rotamızı o an değiştirdik."Mardin kalesi" hayallerimizdeki çekim noktasıydı ve bu fırsatı asla kaçırmamalıyız fikri ağır bastı.
Hava Radar kısmına doğru yol aldık.Şehre çıkarken dolmuşta yaşadığım şok sebebiyle etrafima bakmamıştım. Hava Radar bölgesi girişi tamamen revize edilmiş ve "Kalenize hoşgeldiniz!" yazısı asılmıştı.
Askeri bölge olan kale ve etekleri el değiştirmiş ve işin ehli , liyakat sahibi kurum ve kuruluşlar görev yapıyordu.Fahiş bir bilet ücreti karşıma çıkacak diye çok korktum.Ama öyle değildi.Her ziyaretçi 15 lira karşılığında kaleye giriş yapabiliyordu. Her gruba bir kokartlı rehber verilmiş ve bizim grupta da rehber tarihi ve kültürel hazinemizi bize aktarıyordu.4 saat kadar kalede çekimler gerçekleştirdik.Özel muteşebbislere rant kapısı olması yerine Kamu kurumları ve Sivil Toplum Kuruluşlarının mahalli yemek atölyeleri , tarihsel eğitim alanları , sinevizyon gösterilerinin olduğu alanlarda her görevli sorumlu olduğu alanla ilgili kendini kalifiye etmiş ve istihdam kaynağı olmuştu Mardin kalesi.Kar amacının en aza indirildiği bu standlarda alışverişin ,mahalli yemeklerin ve bol fotoğraf çekiminin zirvesini yaşadık arkadaşlarla birlikte.
Kalede olan ibadethanelerde ibadetini yapanlar , Mezopotamya manzarası eşliğinde kırk yıllık hatıra bırakacak kahvesini yudumlayanlar , Mardin kalesinde tarihi , kültürü ve eğitimi doruklarda yaşayan insanların keyfine diyecek yoktu."Süryani kahvesi , Arap çöreği ,kadim çekirdeği, Japon şarabı vb..." gibi acayip isimli dükkanlar kaleyi zapt etmemişti.
Hayatımda sadece bir defa kaleye çıktığım için ve bu çıkışımda da fotoğraf çekimine izin verilmediği için tabiri caizse 37 yıllık hasretimi bol bol fotoğraf ve video çekerek tamamladım. Arkadaşlarımız da aynı şekilde keyifli bir gün geçirdikleri için çok memnundular.
Kaleden inmek istemiyordum.Ama bir çok yerde yazılan: "Kaleniz 7-24 emrinizde" yazıları gönlüme su serpti.
Alt ve üst yapısı muazzam hazırlanmış ,yüzlerce gence iş kapısı olmuş kale , gönlümde bir kez daha taht kurarak içinde yüceldi.
Arkadaşım "Saat 7 oldu inelim mi Latif hocam?" sesiyle saate baktım.Büyülenmiştim. Arkadaşlarla toparlanıp minibüse geçtik.İnmeye başladık.Bizlerle kalede belirli aralıklarla ilgilenen rehber arkadaş memnuniyet anketi içeren bir tablet uzattı hepimize .Doldurduk. Tabletleri geri verdik. Bir kaç soru ve "fikirleriniz değerlidir" başlıklı ankete tam puan verdim.Her şey o kadar detaylı düşünülmüş ki ekstra bir şey yazma fikri aklıma gelmedi. Teşekkürlerimi yazdım.
Minibüsten indik ve arkadaşlarla kale hakkında sohbet ediyorduk ki bir ses geldi :"Latif" , "Latif" "Kalk aşkım işe gideceksin minibüsler çok geç geliyor , işe geç kalacaksın"
Hanım uyandırdı beni ."Ulan Latif sen Mardin kalesini ve bunca güzellikleri anca rüyanda görürsün!" dedim.
Rüyalarımızın gerçek olması temennisiyle!
Sürçü lisan ettiysem affola.
