1 Mayıs işçinin, emekçinin bayramı devrimin şanlı yolunda ilerleyen halkın bayramını”.
Kim bilir kaç kez dinledik, kaç kez söyledik ve söyleyeceğiz. Ben bu marşa 68 kuşağının marşı diyorum, o kuşak bugün 70 yaşın üzerinde olanlar. Yani bizim kuşak.
Bizim kuşak kendinden önce gelen kuşağının sessizliğini silip atmıştır, daha atılgan, daha araştıran ve daha çok hak peşinde koşan kuşaktır. Kendi deyimim ile çifte kavrulmuş kuşaktır, hem devlet hem aile baskısını birlikte yaşadıkları için. Çeşitli yasaklar, çeşitli engellemelere rağmen susmadıkları için.
Gençlikleri temel haklar için mücadelenin; iş, işçi ve emeğin daha güncel konular olduğu 1970'li yıllara denk geliyor. Bu kuşak üç askeri darbeye tanık olmuştur.
Bu kuşak Türkiye'nin en unutulmaz Kanlı 1 Mayıs (1977) gününe de tanık olmuştur. O gün Taksim'deki kutlamalar sırasında topluluk üzerine açılan ateşle otuz dört kişi hayatlarını kaybetmişti. O günleri hatırlayanlar "Baskı, zulüm ve kan" nedir çok iyi bilirler. Onlar en zor günlerin tanığıdır. 68 kuşağı bugün ileri yaşlarına rağmen hala iyi okur, çalışır ve iyi gözlemler yapar. Mücadeleden vazgeçmezler, emeğe ve alın terine saygılıdırlar.
1 Mayıs Birlik, mücadele ve dayanışma günü kutlu olsun. Aşağıdaki şiirimi başta Mardin'de yıllarca yük taşıyarak geçimini sağlayan emekçiler olmak üzere tüm işçi ve emekçilere armağan ediyorum. Evde çalışan, evine ve çocuklarına emek veren kadınlara, en ağır işlerde çalışarak ailesini bugünün zor hayat şartlarında geçindirmeye çalışan erkeklere. Düşünce emekçilerine. Emek ve alın teri ile para kazanan herkese armağan ediyorum.
EMEK VE ALINTERİ.
Abbaralar bir konuşsa,
Anlatsalar o emekçileri,
Emek ile alın terinin
bir bedende buluştuğu
o çilekeş insanları.
İnilen çıkılan merdivenleri anlatsalar...
Sabır, tevekkül ve şükür ile
taşınan yükleri...
Sırtlanan yüklerin ağırlığını…
Yürümekle bitmeyen yolları…
Yitip giden hayatları anlatsalar...
İnsanın insana hizmet ettiği
en zor mesleklerden biri olan hamallığı anlatsalar,
Gerçek emekçileri...
En iyi abbaralar bilir o çileyi,
kapı önlerinde ki o alışılmış konuşmaları onlar bilir,
en çok onlar duymuşlardır,
zor günlerin sonunda
içilen bir bardak suyun tadına doyulmazlığını
ve şükür dolu gözlerle bakan
emektarların son sözünü,
“Bereket Allah’tan”
Nesrin Aykaç